We hebben het hier al dikwijls over het koerke gehad en gaan daar nu eens wat meer over vertellen.

Dat koerke is gewoon een oud binnenkoerke met slecht liggende kasseien. Toen wij dat huis hier kochten lagen die kasseien al ongelijk en hadden de vorige bewoners er het pekelvat als visvijver geïnstalleerd. Die viskes zijn op een winter verdwenen en toen bleek dat het vat leegliep.

Toen begon er natuurlijk onkruid tussen die kasseikes te groeien en omdat mske indertijd niet bepaald in staat was koerkes onkruidvrij te houden en het hier dus welig tierde beslisten ze dat ze daar konijntjes gingen houden omdat die zich zo diep niet moeten bukken. Ze hebben hier nog geen geluk gehad met de konijntjes. De eerste konijntjes zijn op een winter in het pekelvat gesukkeld, de tweede generatie is gestorven door een ziekte die door een verwilderde kattin werd meegebracht en de laatste konijntjes lieten het onkruid staan. Die wilden zelfs geen hooi. Deze winter is ook Pjotr overleden. Eerst leken de medicijnen te helpen en dan ineens, voorbij. Nu is dat zielig voor Line, zo alleen, en een tweede konijntje komt er zeker niet meer.

Het gras op het koerke profiteerde van de laksheid van de konijntjes en mske besloot de zaak weer in eigen hand te nemen en ging de oorlog tegen al dat groen aan. Blijkbaar zijn er dingen die eerst enkele jaren moeten verjaren eer een mens terug een beetje wordt wat hij -in dit geval zij- ooit was.

En ineens groeide het idee dat ze er geen geld gingen tegensmijten, enkel voor de plantjes, maar dat ze gingen trachten met recuperatiemateriaal dat hier nog overal in den huize te vinden is, als daar zijn oude zolder, de ontoegankelijke zolder en de donkere kelder dat koerke op te fleuren.

Het is hen aardig gelukt, dat vinden Slow en mske er toch van. Het is nog niet volledig klaar. Er staat nog een stuk op de ontoegankelijke zolder, maar om dat er af te krijgen dient er eerst een herstelling uitgevoerd te worden aan de vensterdorpel. Anders komt die mee naar beneden en dat is ook de bedoeling niet.

Tot heden hebben ze dus enkel de planten en wat potgrond gekocht en een pot vernis. En die ligt op mskes lever. Niet dat ze ervan gegeten heeft maar … dat zit zo. Hier stonden nog twee pottekes vernis van 0,25 liter, die eigenlijk al meer op gelei leken, zo oud waren ze. mske had die ooit nog gekocht aan 184 ouw Belgische frankskes per 0,25 liter. Nu staat de vernis aan 15€ voor een halve liter. Zo stonden dus Slow en mske in den Brico te keuren en te kijken naar de kleurloze vernissen van allerlei prijsklasse en ineens vonden ze hem. Toen ze thuis kwamen bleek dat dat een serieuze flater was want dat was geen kleurloze, dat was een vreemde eend in de bijt geweest en ze hadden dat niet gezien. Op zich is dat niet erg, gezien hout dat buiten staat alle jaren optenief moet gedaan worden.

Wat nog? Niets eigenlijk.  Wat er nog vermeld moet worden volgt tussen de foto’s en al wat later nog komt, zal later nog komen.

We beginnen centraal, met de tafel.

Enkele kleine toelichtingen:

• Het eiermandje stond hier niet. Het was een kadootje van héél lang geleden van Schoonzusje, in een tijd dat mske nog kippen had.
• Het stof mag niet van de flessen van Slow die de flessen vond. Het feit dat ze belegen zijn wil zeggen dat ze van een goed jaar zijn, al zijn ze leeg.
• Over Slow gesproken, op de laatste foto kan een goed opmerker Slow zien staan.
• Nog over de laatste foto, het stuk koerke aan de kant van de muur op de achtergrond is nog niet onder handen genomen.

Wat ze hier dus jammer genoeg nergens ten huize hebben gevonden is een oud cafétafeltje met stoeltje om in die lege hoek achter die kist te plaatsen. Op de rommelmarkt vorige zaterdag stonden er stoeltjes maar aangezien er geen tafeltje bij was …

Het pekelvat dient nog geverfd te worden met een granietverfke en onderaan nog afgewerkt met de granieten boordstenen die hier een beetje overal verspreid te vinden zijn en waarvan Slow en mske er al drie gegroepeerd hebben achter de kist.  En op de potten met de calceolariakes zitten nog restanten groene verf.  Die bloemekes stonden al in die potten vóór mske het in haar bolleke kreeg om al die groene verf te gaan afschrapen.  Het zal eens voor later zijn of mogelijk lost dat zichzelf op met het weer.