In jeugdige overmoed bedenken dat er geen auto meer nodig is en dat er voor alle problemen ook een oplossing is, is één ding. Die oplossing echter kan soms tot hilarische taferelen leiden.

Beslis maar eens dat er een regenton moet komen want alle dagen zoveel water voor de bloemekes en als het onweert loopt het water verloren weg. Probleem: krijg die regenton thuis.

Hier willen ze daar Zoneke niet mee opzadelen omdat dat niet écht een oplossing is, want dat betekent dat er toch een auto aan te pas dient te komen.

Zodoende belde mske naar de belbus, wel vóór ze die bestelling plaatsten, want als die “neen” zouden zeggen, dan zouden ze niet bestellen. Bij de belbus kon het als het geen overlast bezorgde aan de andere passagiers. Nu ja, meestal nemen ze hier de belbus niet maar de keren dat ze dat wel deden zat er geen kat op die bus. Dus werd die regenton van 300 liter -maten: 66×81,5×91- besteld. Die zou er gisteren zijn.

mske had geen zin in de belbus, want stel dat ze die bestelde en die ton was er niet. mske had geen zin in weeral de ganse uitleg aan de telefoon met de kans dat de busbestuurder achteraf toch nog zijn veto stelde. mske had helemaal geen zin in drie uur wachten nadat die bus gereserveerd was en nog minder zin in uitrekenen hoe laat ze de bus naar ginder moesten nemen om die terug te nemen met ton.

mske belde de Colruyt. De ton was er. Volgens de Colruyt kon die ton wel op de bagagedrager van een fiets, jawel, maar rijden zou niet mogelijk zijn. Ze wilden zelfs helpen die ton op die bagagedrager te bevestigen.

Slow gooide de spanbanden in een zakske en mske nam de snelbinders en weg waren ze.

De uitleg dat die ton zowat de helft van een Colruytkarreke had … wel die Colruytkarrekes heeft mske zeker nog niet gezien. “Zou je de belbus niet bellen?” vroeg Slow. mske zette de ton op alle manieren op de bagagedrager, maar dat ding is in kunststof en was glad. “Zou je de belbus niet bellen?” vroeg Slow toen mske uiteindelijk de ton gewoon recht op die bagagedrager zette. Slow bond de spanbanden erom. “Zou het niet beter zijn de belbus te bellen?” vroeg hij toen die banden van de randen van de ton gleden. mske herbegon en spande de snelbinders tussen de spanbanden zodat die niet meer konden wegschuiven. “Bel nu toch die belbus” zei Slow toen de haak van de snelbinder uit de spanband schoot.

Het zal ondertussen al wel klaar en duidelijk zijn dat Slow niet bij de scouts geweest is zeker. Het is niet zo dat mske alles alleen deed hoor. Slow hielp wel mee maar hij moest ondertussen ook nog de fiets rechthouden en zo meer.

Uiteindelijk zat het zaakske naar mskes goesting. Het was geen zicht, maar dat had geen belang. Slow stapte op zijn fiets en wat bleek? Ook hier had de man van Colruyt een kleine verkeerde inschatting gemaakt want Slow kon wel rijden. mske reed achter hem aan. “Verschuift die niet?” riep hij naar achter. “Zit die nog op zijn plaats?” vroeg hij over zijn schouder. De ton bewoog niet. Ze volgde mooi de bewegingen van de fiets. Enkel toen Slow bij een kleine onoplettendheid in een putteke reed joepte ze wat omhoog maar bleef mooi op haar plaats.

Gelukkig kunnen ze van de Colruyt naar hier toch voor het overgrote deel de bewoonde wereld mijden en langs de veldwegen komen. Het was gewoon een gek zicht.

Deze regenton is voor aan de achtergevel van het kleine dak. Nu willen ze nog een mooie, oude, houten ton voor de afvoer van de samenvoeging van het grote dak met de voorkant van het kleine dak.

Ik denk dat, als ze er een vinden bij prijs, ze zullen willen dat die thuis geleverd wordt … al kan je met zo een houten ton wel rollen natuurlijk.