Het weekend dat Amke en Ella hier waren, dus het voorlaatste vanaf nu te tellen, was er nog volle actie in de hommelnesten. Amke heeft de beestjes ook nog gezien.

Sedert de grote storm echter was het er stil, te stil en mske begon het ergste te vrezen. Met de dag werd ze zekerder en zekerder dat de beestjes ten onder zijn gegaan aan het natuurgeweld, al had ze gelezen dat een hommelnest wel tegen inlopend water kan.

Nu, sedert dit weekend is ze zeker zeker dat de hommels ons verlaten hebben, de hommelingang is namelijk zo goed als volledig terug dichtgegroeid en mske overweegt de steen, ter markering, weg te halen en het onkruid dat ze er had laten staan uit te roeien.

Niet dat we helemaal zonder hommels zitten, de bloemekes van ons koerke worden nog steeds druk gevisiteerd door een hommelsoort met een oranje frakske aan. Het onderscheid tussen een akkerhommel en een boomhommel zal hem in het onderlijf zitten en dat zal ze nog eens goed moeten bekijken.

De mieren daarentegen weten van geen wijken.