Laatst, op zeven juli om correct te zijn vond mske een mail van Slow in haar mailbox met volgend gedichtje:

Ik ben lekker stout

Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer …
Nee, nooit meer in m’n leven!
Ik hou m’n handen op m’n rug
En ik zeg lekker niks terug!

Ik wil geen vieze havermout,
Ik wil geen tandjes poetsen!
‘k Wil lekker knoeien met het zout,
Ik wil niet aardig zijn, maar stout
En van de leuning roetsen
En schipbreuk spelen in de teil
En ik wil spugen op het zeil!

En heel hard stampen in een plas
En dan m’n tong uitsteken
En morsen op m’n nieuwe jas
En ik wil overmorgen pas
Weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
De hele dag, de hele dag!

En ik wil op de kanapee
Met hele vuile schoenen
En ik wil aldoor gillen: Nee!
En ik wil met de melkboer mee
En dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
En als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!

[Annie M.G. Schmidt]

 
mske keek onbegrijpend en vroeg waarom hij dat gedichtje zond. Wel, Slow had dat op internet gevonden en wist nog dat mske daar ooit iets had van gezegd en hij dacht dat ze dat niet gevonden had.

Gelukkig heeft mske een goed geheugen en wist ze waarover Slow het had, maar hij vergiste zich, het ging niet over: “ik ben lekker stout” maar over een berichtje van 27 februari 2007. En dan zegt hij nog dat hij een slecht geheugen heeft.