We hebben het er al meer over gehad dat mske jaren geleden in Finland was.

Bij één van die keren gebeurde het dat ze de Finse vriend iets zagen uitscheppen op een erg handige manier. Volgens mske zei hij dat hij dat met een kauga deed. Eigenlijk was het een plastic scheplepel voor een sauna.

Omdat het zo handig was brachten ze toen vier kauga’s mee, twee groene, twee blauwe. Eén van die groene werd hier later gebruikt ten tijde dat er nog geen badkamer was.

Nu we het onlangs over de kauga’s hadden vroeg mske zich af waar die alle vier gebleven waren. Want van die ene had ze dus weet dat hij hier was gebruikt. Slow vond hem terug, ergens waar je normaal geen kauga zou gaan zoeken.

En toen vroeg mske zich af waar de drie andere gebleven waren. Waren die mee verhuisd? mske dacht van niet. En die andere groene was die niet kapot gebeten?

Op de voorlaatst geleden zondagnamiddag kwam Slow glunderend binnen en toonde mske de drie verloren zonen. Hij had zich plots herinnerd dat er boven op zolder nog een doos stond waar mske ooit “keuken” had op geschreven en waarvan hij de inhoud niet kende. Die ene waarvan zij dacht dat die kapot was gebeten, was dat niet. Enkel zijn de randjes wat aangekauwd.

Nu is het zo dat mske ondertussen helemaal niet meer zeker is dat de Fin het kauga’s noemde. Mogelijk is het woord door de jaren wat verbasterd geraakt. In elk geval, nu en hier heten ze kauga’s en kauga’s zullen ze blijven.

Op de foto is zichtbaar voor wat ze in de toekomst zullen dienen. De groene bij het groene vat en de blauwe voor de eventuele houten ton, als die er ooit eens komt. Die passen namelijk beter bij de blauwe kleur van de keukendeur.