Het regende. In welke mate dat nog nodig is te vermelden, dat weet ik niet, maar allee, voor sommigen die volledig van de wereld zijn, kan dit nuttige informatie zijn voor wat komen gaat.

Het regende dus en Slow en mske moesten erdoor met hun fiets. Nu heeft mske twee regenjassen en een regenvest, maar laat die nu toch alle drie maar tijdelijk water tegen houden. Die regenvest was ooit een hele goeie en een hele straffe, maar dat ooit is nu al lang geleden. Zodoende kocht mske zich twee jaar geleden zo een dikke blauwe plastic fietscape maar om te gaan stappen. Dik blauw plastic zoals in lomp en mottig.

Gisteren dus begon mske zich klaar te maken, zo een drie kwartierkes voor ze moesten vertrekken en bedacht dat ze begin juli, met het mooie weer, die cape van de fiets had gehaald en die zomaar op de eetkamertafel had gedeponeerd. Maar daarna waren toch nog Zoneke en Bollie eens komen eten en waren de kindjes toch al een paar keer geweest. Toen had die blauwe cape niet meer op de tafel gelegen. En mske dacht dat Slow die wel zo weggeruimd hebben. “Slow” begon ze welgemoed “heb jij mijn blauwe cape verlegd?” Slow viel uit de lucht. Hij had geen weet van een blauwe cape. mske begon te foeteren. Dat het hier altijd hetzelfde is als ze wat moet hebben, dat ze dan altijd moet zoeken en ik zag haar aan Kulleprul denken. Ineens … daar lag hij! Hare nikkel. Ze had die blauwe cape zelf weggelegd en wel op het onderste schap van de schoenkast. Kulleprul trok een rare toot.

Gisteren, maar dan iets later, begon Slow zich klaar te maken, zo een vijf minuutjes voor ze moesten vertrekken, en hij ging zijn regenfrakske pakken dat hij dacht dat in de grote rugzak zat, waar het niet zat, of dat in de kast hing, alwaar het ook niet hing. “mske” begon hij welgemoed “weet jij waar mijn regenfrakske is?” mske viel uit de lucht. Zij had geen weet van het regenfrakske. Slow begon te foeteren. Dat het hier altijd hetzelfde is als hij wat moet hebben, dat hij dan altijd moet zoeken en ik zag hem aan Kulleprul denken. Ineens … daar lag hij! Zijne nikkel. Hij had dat regenfrakske zelf in de kleine wandelrugzak gestoken. Kulleprul trok een rare toot.

Kulleprul heeft wraak genomen! En hoe!

Maar dat is voor later want anders is de pointe van dit verhaalke naar de botten.