Het was een zwaar dossier.  In dat dossier werden namelijk alle grafzerken van een bepaald kerkhof beschreven. Dat kan gebeuren dat dat nodig is onder bepaalde omstandigheden.

En omdat het zo een lang dossier was, waren Slow en mske daar gezamenlijk aan bezig.

Op een zeker moment kreeg mske zo de hippentrip van het woord grafzerk, gewoon omdat ze door het veelvuldig gebruik er van ze het niet meer foutloos getypt kreeg. Ze mepte op het toetsenbord en foeterde: “grafzerk grafzerk! Ik kan dat woord niet meer zien” want mske typte altijd grafzerkt. Natuurlijk was dat juist, want dat was precies wat de opsteller van het dossier aan het doen was. Hij was aan het grafzerken, hij grafzerkte.

Slow keek op bij dat gefoeter en zei dat hij net een combat had geleverd met de frase: “de grafzerk zelf” en hij grijnsde.

Het dossier is toch feilloos afgeraakt. En wat mske betreft, mag het gerust gegrafzerkt worden.