Sedert zijn vakantie was Mijnheer Vander Clocken niet meer in zijn gewone doen. Hij begon met dingen te vergeten, zaken verkeerd te sturen, zaken niet te sturen al dacht hij van wel, kortom Mijnheer Vander Clocken begon eigenaardige Mijnheer Slodderdmanstrekjes te vertonen.

Voordeel van Mijnheer Vander Clocken is nog altijd natuurlijk dat mske hem een factuur stuurt en dat ze drie dagen daarna haar centen heeft, behalve die ene keer dat hij de factuur al bij de betaalde had geklasseerd terwijl ze nog niet betaald was, maar zulke zaken horen nu eenmaal bij het Mijnheer Sloddermans imago.

De periode dat Slow buitenshuis werkte had Mijnheer Vander Clocken ook ineens veel werk, veel meer dan gewoonlijk en mske kon bijspringen. Hij stuurde bovendien het monsterdossier. Dat heeft mske ook gedaan en ze werkte dat af zelfs nadat Slow al terug binnenshuis werkte. Het had geen nut om hem de speciallekes van dat monster te gaan uitleggen. Op een mooie zondagavond, jawel mske had er haar weekend voor opgeofferd, zond ze het laatste hoofdstuk door. En ze dacht dat ze zich eindelijk bezig kon houden met haar eigen tak van de professionele bezigheden hier ten huize.

Ach help! Mijnheer Vander Clocken kwam anderhalve week later tot de conclusie dat hij nog een luik van het monsterdossier niet had doorgezonden en dat hij zelf het op die manier niet aan zijn klant kon overmaken. “Dringend” zette hij er bij. mske zuchtte en liet voor de zoveelste keer Monsieur Point en Mijnheer Sloddermans en Mr. Van Schoonhuyzen wachten want nu had het zeker geen nut meer Slow de speciallekes van dat monster te gaan uitleggen.

Vorige woensdag kwam er een mail, zeggende dat hij een dossier in een drieluik had doorgestuurd en dat hij maar twee delen verwerkt had teruggekregen. Het derde deel, daar was hij zeker van, maar toch niet helemaal, had hij via Yousendit verstuurd omdat het zo een enorm zwaar bestand had betroffen. mske controleerde. Niks, noppes en niemendal.

Donderdagmorgen om acht uur komt dat derde luik hier binnengehobbeld en Slow schiet uit de startblokken zodat hij het op de middag kan doorzenden. Van de wedereomstuit komt er een mail van Mijnheer Vander Clocken, zeggende dat de mail wel heel lang onderweg bleek te zijn maar dat hij het ontvangen dossier al zes maand geleden had ontvangen en dat hij eigenlijk liever dringend het derde luik zou ontvangen.

mske begon al wat te morren tegen Slow van: “heb je nu eigenlijk iets verkeerd doorgezonden?” denkend dat hij één van de twee eerste stukken had aangehecht, maar ondertussen opende ze de mail in kwestie en zag … dat het helemaal een mail van 24 mei betrof, waarop ze uit haar sloffen schoot en op even pikante toon antwoordde dat het betroffen dossier vijf minuten geleden werd verstuurd en dat niemand hier ten huize een mail van 24 mei had verstuurd in november. Ze duwde nijdig op “verzenden” en dacht er het hare van.

Er was een mail van Mijnheer Vander Clocken die de hare had gekruist, waarin stond: “sorry, ik heb de verkeerde mail geopend, bedankt voor de snelle service”. En dat, dat maakte mske woedend! Maar oh zo kwaad dat ze nog nijdiger neertikte: “ah ja, sneller kon bijna niet aangezien we die pas vanmorgen om acht uur kregen”. Ze zette er wél nog “mvg” onder, al typt ze dat meestal voluit.

Waarom mske daarom zo boos geworden is dat het leek of haar hersens in de pries hadden gestoken? Dat is nu iedere keer zo. Als ze wat goeds doen voor iemand, uit vrije wil, dan moeten ze daar eerst moeilijk over doen of dat afbreken. Een gewoon simpel bedankske is blijkbaar altijd te moeilijk.

Dat is er ene! De andere, Mr. Sloddermans namelijk, maakt het ook bont. Omdat zijn huis bijna overstroomde heeft hij stress gekregen en is ziek geworden. Resultaat?  Een onbetaalde factuur, die hij al drie dagen aan het betalen is maar met geld dat blijkbaar bij hem niet wil vertrekken.

“Zoek maar koerazjie om te werken zé ms, zegt mske dan tegen zichzelven ‘het is nooit goed goed en er komt geen loon naar werken” en ze zucht als ze ’t volgende dossier vastpakt.