Het leven bestaat uit fragmenten. Dit blog bestaat uit anecdotes die we over die fragmenten willen vertellen en over de andere houden we ons toetsenbord stijf gesloten.

Het voorbije weekend zat vol -eigenlijk al meer eivel, bomvol, tjokvol, barstensvol, nokvol, overvol- met anecdotes waarvan we al weten welke we gaan vertellen en welke niet. Het restje twijfelgevallen  … dat zien we dan nog wel.

Het verhaal van de belbus komt eerst. Het dateert van zaterdag, is dus het oudste en heeft de oudste rechten.

We hebben het nog niet echt gezegd maar de belbus, dat is voor mske echt wel een noodoplossing. Enkel als er geldige en aanneembare redenen zijn om het ritje van hier naar Landen niet met de fiets te doen komt die belbus in aanmerking. Dat was zaterdag het geval.

Zaterdag gingen ze naar Brussel en terwijl ze daar waren, zouden ze er van profiteren om nog eens door de Nieuwstraat te lopen, dat was al lang geleden en dan konden ze ook ineens over de kerstmarkt.

’s Morgens waren ze met de belbus in Landen stad aangekomen, hadden de nodige zaken geregeld en stapten op de trein. De belbus om naar huis te komen konden ze nog niet bestellen want ze konden niet weten hoe laat ze terug zouden zijn.

’s Avonds in Brussel Centraal zag mske een aankondiging van een trein met 15 minuten vertraging, terwijl Slow wees op de 50 minuten vertraging van een andere. mske besloot de belbus te bestellen als ze al op de trein zou zijn. Zeker is zeker! Een bestelde bus en niet opdagende passagiers, dat vinden ze hier niet gepast.

De  trein naar Brussels Airport die aangekondigd stond op spoor drie was nog niet doorgekomen toen de luidspreker kraakte en zei : “aandacht spoor drie, de trein naar Luik Guillemins rijdt nu het station binnen”. De lichtkrant hield het halstarrig op Brussels Airport.

mske belde de belbuscentrale. Die was bezet. Ze herbegon. Bezet. Nogmaals. Een kwartier lang was die lijn bezet! En dan te weten dat je een belbus een uur voor zijn vertrek moet aanvragen?  En ja, de volgende belbus die ze konden krijgen was die van halfnegen. mske was ontsteld. Halfnegen? Wat gingen ze nog zo lang in Landen lopen niksen. Ze zei dat ze de belbus niet nodig had. De dame haperde efkes. mske dacht dat het was omdat ze het misschien nogal bruusk had gezegd. Dus zei ze nogmaals dat ze de belbus niet nodig had, dat ze wel per tevoet naar huis zou gaan. De dame haperde nog wat maar mske zei “goeienavond” en legde af.

Pas toen realiseerde mske zich dat het al kwart voor zeven voorbij was en dat de eerstvolgende te bestellen wel degelijk die van halfnegen was aangezien ze voor die van halfacht te laat was.  Maar … dat zou ze niet geweest zijn had die telefoon geen kwartier bezet geweest. Het zou nipt geweest zijn, dat wel, héél nipt. Een trein die dient te vetrekken om 34 minuten na d’uur en een belbus die aan Landen station vertrekt om 33 minuten na d’uur. Tja een uur min één minuut is geen uur meer natuurlijk. We zullen het daar maar op steken. Want mskes slechte ik denkt dan dat je geen kwartier nodig hebt om belbussen te bestellen en dat het bezette gesprek heel waarschijnlijk over heel andere dingen had gegaan, waardoor de dame op ’t laatst zo had gehaperd. Oh zo!

Ze belde Zoneke om te vragen of die efkes kon kijken op de pc of de 21a nog reed en zo ja, hoe laat. Maar Zoneke reed zelf, zo ergens ter hoogte van de grens tussen Nederland en België. Die 21a komt hier niet, maar wel in het dorpke achter de berg en dat is toch al dichter bij huis. Meestal passeert die bus daar om 36 minuten na d’uur richting St. Truiden en Hasselt, zodoende zou die iets vroeger in Landen moet vertrekken.

Zo kon het gebeuren dat Slow en mske, gepakt en gezakt op een bus stonden te wachten die misschien niet zou komen. Er stond ook nog het meisje die de 42 moest hebben en twijfelde of die al niet weg was.  Er draaide een 21a het hoekje om. “Die gaat zijn ritfilm veranderen naar 42” zei het meisje, haar wensen voor werkelijkheid nemend. Niet dus, hij veranderde wel in de 346 naar Tienen. Er kwam nog een 21a de hoek om. “Dat zal de mijne worden” hoopte het meisje opnieuw, maar neen, het was de 21a en  -alle chance- hij bleef dat.

Slow en mske stapten af in het dorpke achter de berg en stapten en stapten en ergens halfweg  hebben ze de zware boodschappentas gewisseld.

Het sloeg acht uur toen mske de sleutel in het slot stak en zei: “vanwaar komen die plaskes op de drempel?”

Die plaskes? Dat is dan weer voor de volgende keer.