Amke opende de flap van Bollie’s laptop en zei: “kijk oma, om de tafels te oefenen”. Ze toetste “www.bingel.be” in en logde in: schoolnummer, leerjaar, klasnummer en persoonlijk wachtwoord.

mske keek. “Eerst dat kind een beetje deftig aankleden” zei Amke terwijl ze op het meisje klikte en die een andere kleur broek, een lichter bloesje en een paar sandalen aantrok.

Een zonnebril en een klakske later, klikte ze door en kreeg een resem rekensommetjes te zien. Daarna mocht ze de temperatuur aflezen, haar kennis van de maanden van het jaar en de dagen van de week toetsen, vermenigvuldigen of “de tafels van vermenigvuldiging” zoals die dingen zovele jaren geleden heetten, … Wat was er dan nog?

Amke vertelde dat die voorraad oefeningskes opnieuw werd aangevuld nadat een reeks was gemaakt, nu niet onmiddellijk, ze moest gewoon af en toe eens gaan kijken.

Op het einde mocht ze met de behaalde punten in de speeltent binnen en die daar gaan opmaken. Maar toen was het bad- en bedtijd. mske vond het een beetje triest, na alle inzet kon ze haar beloning niet verzilveren.

Wat dat kind met die andere kleur broek en dat bloesje op haar sandalen daarbij kwam doen? Die zat in een luchtballon om telkens Amke wat juist had, met een bekakte en afgeborstelde computerstem: “prima!” te zeggen. Wat mske betreft hadden ze dat wicht gemakkelijk in die speeltent mogen loslaten om daar met de botsautookes te gaan rijden. Was me dat nu eens een enerverend ding, jà!