Er was een tijd dat mske hier op het blog haar favoriete schrijvers beschreef met alles er op en er aan: pseudoniem, korte levensbeschrijving, boekenlijst en haar persoonlijke mening er over. Ze is daar mee gestopt toen ze vond dat dat eigenlijk onnodig tijdverlies en bladvulling was.
Mits enig opzoekwerk kun je namelijk die schrijvers zelf opzoeken en kon zij eventueel gewoon een naam en een link hebben gezet. Bovendien schrijven de meeste van die mensen nog altijd boeken zodat die boekenlijsten ook al van geen kanten niet meer kloppen.
We gaan het nu over een schrijfster hebben. Maar niet meer op de manier van vroeger.
Het is al langer geleden dat iemand uit het middelbaar mske aanraadde eens “Bloemen op Zolder” van Virginia Andrews te lezen. Toen bracht mske ineens maar de ganse Dollanganger reeks mee van de bibliotheek. Het eerste boek, nu ja. Het tweede boek, wat minder ja. Het derde boek, daar kreeg ze kriebels van en het vierde heeft ze gewoon niet gelezen. Pure nonsens vond ze dat. Het eerste was geloofwaardig in zijn ongeloofwaardigheid, maar dat personages die dàt hebben meegemaakt zich in het tweede en het derde boek nog door diezelfde personen laten ringeloren, dat ging mskes petje te boven.
Toen ze daarna ergens las dat er nog een boek uitgekomen was dat zich eigenlijk voor de vier andere had afgespeeld had mske echt wel genoeg van Virginia Andrews.
Door toeval heeft ze nu echter meerdere boeken van de schrijfster in huis en aangezien het (niet)lezen van die Dollanganger-reeks al enkele jaren achter ons ligt, wou ze nog eens een poging doen.
Het was en is nog altijd hetzelfde scenario. Arm kind van wie de ouders op een zekere manier foefelfoefel hebben gedaan zodat niet meer duidelijk is wie wat is en incest, vooral veel incest. Steeds dat thema dat terugkomt.
mske kan die boeken niet lezen. Beter gezegd, niet allemaal. De meeste verhalen omvatten ook weer meerdere boeken. En mske denkt aan een soap, waar telkens na een einde, nog een stuk wordt aangebreid. Maar laat er nu toch een reeks tussen zitten waarvan er maar twee boeken zijn, die ook over hetzelfde gaan, arm maar eigenlijk rijk, verliefd op broer/zus maar toch niet, maar die toch lichtjes anders zijn.
Nu is mske Virginia Andrews eens gaan opzoeken, op internet wel te verstaan, want in het echt kan niet meer, de vrouw overleed in 1986 en ze keek wat raar op toen ze over het goed verborgen geheim las. De site is echter niet volledig aangepast want de ghost writer is Andrew Neiderman. Als kers op de taart vonden we ook nog een uitleg op dit forum, wat de ganse zaak nog geheimzinniger maakt.
Wat we nu gaan doen met al die boeken? Dat lossen we wel op. Wat we gaan doen met die reeks van twee? mske heeft daar ook eens op gegoogeld. Ze gaat ze niet zoeken op de rommelmarkt. De uitleg is namelijk ook nogal soapig.
mizzD
Ik ken de hele schrijfster niet, noch haar boeken ( en wat ik ervan lees lijken het niet echt boeken voor mij), maar heb wel even die links aangeklikt en hmmm…spannend zulke geheimzinnige dingen. De foto’s bewijzen wel dat ze wel bestaan heeft..maar niet of ze die boeken echt wel geschreven heeft hè.
Tja..eigenlijk verdiep ik me nooit zo in die schrijvers hoor…ik lees, ik vind het mooi of niet and that’s it.
Wel grappig toeval…hier is pas een mannelijke schrijver overleden ( Paul Goeken)en toen heeft zijn uitgever bekend gemaakt dat híj de boeken schreef onder de schrijversnaam Suzanne Vermeer…dat mocht eerder niet bekend worden want nú schijnt het dan weer meer succes op te leveren als een vróúw de boeken schrijft…dit in tegenstelling tot die tijd van VC Andrews dus.
mizzD
Oefjes…je blog gaat vandaag wel héél langzaam open! Ik vergat nog te schrijven dat het eigenlijk ook nog CV Andrews had moeten zijn…als je die grafsteen mag geloven hè!
ms
Het gaat inderdaad heel traag. Dat is Magda haar schuld! Zij heeft niet afgeklopt toen ze hier gisteren vertelde dat het zo vlot ging.
Cleo Virginia Andrews, jà. Maar op de boeken staat dan als schrijver/schrijfster V.C. Andrews.
Die foto’s? Wel, volgens dat er te lezen staat is ze op haar 15de in een rolstoel beland. Op die foto’s is er van een rolstoel geen sprake.
Ergens heb ik gelezen dat dat “Bloemen op zolder” gebaseerd is op een echt gebeurd feit, dat vind ik momenteel niet direct terug, maar dat wordt dan weer tegengesproken door de site die ik heb gelinkt.
Die boeken zijn ook niks voor mij hoor, maar ik heb het geprobeerd op aanraden van …
Ik heb het zo niet begrepen op leugens en bedrog.
mizzD
Het gaat ineens weer normaal qua openen…vreemd hè!
Ja…dat viel me ook al op…dat ze niet in een rolstoel zat…maar misschien kon ze wel kort staan hè…dat kan soms wel…ze had geen verlamde benen, maar een slechte rug.
Ouders die foefelfoefel doen en dan niet weten wie wat is…ongeloofwaardig zulke dingen. Dat er ooit wel broers en zussen elkaar tegenkomen zonder elkaar te kennen en dan verliefd worden, dát geloof ik wel, maar hún ouders weten het meestal toch wél hoor.
magda
Aha het zou mijn schuld zijn dat het een ogenblik erg traag ging!!! ik heb eens ferm op mijn bureau geklopt want mijn eigen reacties wilden daar straks niet gepost worden en nu gaat het ook weer vlot!!
Zo’n boeken lees ik niet graag.Ik vind het allemaal wat overdreven alsof bewust wordt gekozen voor een soort intrige die niet dagelijks voorkomt.Boeken van het romantische en tranerige soort.En als de schrijver(fster) nog eens geheimzinnig gaat doen over zijn /haar leven ,dan knap ik helemaal af.
ms
@ Magda:
Die ouders hadden dan de goedheid op tijd te sterven, dan konden ze niets vertellen, zodat V.C. Andrews haar boek kon schrijven.
Vaders verdwenen van het toneel en moesten gezocht worden of er doken vaders op die er dan ook geen waren.
Omdat de hoofdpersonages dan zo erg op zoek zijn naar waarheid en eerlijkheid doen ze ook maar foefelfoefel en lappen hun kinderen hetzelfde.
danique
Als een boek maar te genieten is toch?
Liefs
mizzD
Pff…al dat gefoefel ook! waar is dat toch voor nodig? komt niks als ellende van!
hahaha!
bea
Bloemen op zolder heb ik ook nog gelezen, lang geleden maar geen vervolgen. De schrijvers interesseerden me niet zo, enkel als ik wist dat het een waargebeurd verhaal was door hen geschreven durfde ik al eens iets op te zoeken.
ms
@ mizzD: ze moesten dat afschaffen.
@ Bea: ik wel, ik zocht dat altijd op. Vroeger in de encyclopedie, later op internet. Ik was vroeger altijd de rare in de klas die graag boekbesprekingen maakte.
Zo had ik, zo in de tijd dat ik die schrijvers op het blog zette, een boek gelezen van een Zweeds schrijver waar ik niks van vond en ik heb naar Zweden gemaild … maar geen antwoord gekregen.
HansDeZwans
Amai, zo leert ene mens nog eens wat bij. Ik ga zeker iets lezen van haar of hem.
magda
ja HansDeZwans dat is ook waar ,een mens wordt nieuwsgierig na al die verhalen rond de schrijfster . Ik ga ook eens iets lezen van haar of toch pogen.