mske bestudeerde de bloem en net toen ze bedacht dat er toch niet veel verandering in de zaak bleek te komen, hoorde ze iemand iets zeggen achter haar rug.

Ze draaide zich om en hij bekeek haar met hele grote ondeugende ogen. De vrouw zei iets van: “maar tssss” of zoiets, maar hij lachte zo lief en verleidelijk op zijn kontje in het kinderzitje. “Pijn” zei hij, al lachten zijn oogjes heel erg schalks. “Heb je pijn?” vroeg mske en “waar?” “Neus” zei hij, want hij had waarschijnlijk nog niet de leeftijd om zinnetjes te breien.

mske gaf een kus op haar wijsvinger en plantte die op zijn neuzeke. “Is het nu genezen?” vroeg ze en hij gaf een kusje op zijn vingertje en gooide het naar mske.