De jongen dook op in mskes droom, die nacht dat ze de klok rond sliep. mske stond in de droom op één of andere zomerse festiviteit met een kraampje met allerlei toebehoren voor buitensport. En ineens stond hij daar en straalde van blijdschap om het weerzien, want het was zo lang geleden.

Toen ze wakker werd realiseerde mske zich dat ze zijn naam is vergeten. Het is tien jaar geleden dat ze hem laatst zag op een buitensportevenement. Hij was vriendelijk maar niet bepaald spraakzaam. Tot hij die dag ineens bij haar aan de auto had gestaan en gevraagd of zij soms een pleister had want hij had een klein sneetje en het bloedde nogal.

Een klein sneetje? Het zou wat. Nu niet dat zijn duim er half af hing maar mske vond het toch wel iets erger dan een klein sneetje. Ze pakte de verbanddoos en verzorgde zijn duim. Hij was vriendelijk maar niet spraakzaam toen hij haar bedankte.

Enkele dagen later vertelde iemand haar dat de jongen had gevochten ’s avonds, maar dat hij uitdrukkelijk had gevraagd om het niet aan mske te vertellen. Zij was namelijk de enige die ooit bezorgd om hem was geweest.

mske heeft hem nooit meer terug gezien want kort nadien is het onbegrijpelijke gebeurd.

Waarom ze nu ineens over die jonge Noor gaat dromen, mske zou het niet weten.