Wie kent er niet zo’n oud verhaal,
van vreemdelingen, blij ontvangen;
van onbekenden, rijk onthaald
op waar ze naar verlangden.
En als ze dan vertrokken zijn,
blijft een geur van goden hangen.

O jij gastvrijheid, oude wet
van openstaande deuren,
die een mens niet eerst wil keuren,
maar voedsel en bed al klaar heeft gezet.

O, oude wet die sloten kraakt
en een mens helpt overleven,
die rijk maakt door te geven
en van vreemden vrienden maakt.

[Marjolein – vrij naar Jos Linnebank]
[Uit: Vrienden op de Fiets]

Het was niet de bedoeling van hier nog veel gedichtjes van anderen te plaatsen. Maar het voorgaande is een beetje een beschrijving van waar we vorige week waren.