Een van de eerste dingen die tegen Slow en mske werden verteld toen ze hier kwamen wonen was dat als je hier de Romeinse weg te voet of per fiets volgt je zo door kan tot in Tongeren.

Dat “zo door tot in Tongeren” moet je toch al met een paar korrelkes zout nemen, want in Brustem moet je al rond het vliegveld. En dat vliegveld zal er ten tijde van de Romeinen nog niet gelegen hebben. Dat denkt mske toch. En de Romeinen zullen daar niet voor hun plezier zomaar een groot halfrond in die anders rechte weg gelegd hebben met het gedacht: “hé jongens! Binnen een paar eeuwen gaan ze hier een vliegveld aanleggen, we kunnen hier niet rechtdoor”.

Tot daar nog toe, dat vliegveld en de omleiding is op plan te zien.

Wat niet op plan te zien is, is dat, als je de Romeinse weg volgt, je plots voor de spoorweg staat. Wel spoorweg, geen overweg. De weg loopt wel gewoon door aan de overzijde van de spoorweg maar om daar te geraken zou je met je fiets over je schouder huppel de huppel de huppel over die spoorweg moeten springen.

Als je dat doet en je rijdt verder die berg af dan kom je beneden op de straat uit waar de bus naar St. Truiden passeert. Dus toen Slow en mske een bezoekje brachten aan de beleefde hond wilden ze er meteen eens van profiteren en die Romeinse weg op rijden en te gaan kijken hoe ze op een wettelijke manier over of onder die spoorweg geraakten.

Groot was hun verbazing toen ze aan die spoorweg kwamen en er daar zomaar twee op die sporen liepen te lopen. Hun fietsen lagen aan de overzijde en zij namen foto’s op de rails.

En dan leest mske soms in de gazet dat de trein tegen een auto gereden is of dat een trein een voetganger geraakt heeft. Dan denkt mske altijd dat er toch wat misloopt met de berichtgeving want die trein kan enkel tegen een voertuig rijden of een voetganger raken als die zich op het grondgebied van de trein bevinden.

Zo ook deze twee. Ze kunnen er op de rails dus gaan ze er op de rails. En als er wat gebeurt is het een ander zijn schuld.