Ze zeggen altijd dat kindjes, als ze naar de kleuterklas beginnen gaan, dikwijls met verkoudheden naar huis komen.

Slow is al lang geen kindje meer, maar met Slow ergens gaan waar veel versnoeften rondlopen en waar het genies je langs overal rond je oren vliegt is naar huis komen met de wetenschap dat hij prijs gaat hebben.

Hij hééft prijs! Gisteren morgen reed mske naar de winkel. Ze haalde zo:

• dafalgan – omdat ze dat niet in huis en donderdag nodig hadden;
• koninginnebrij – om zijn weerstand te verhogen;
• echinaccea – omdat het goed is tegen verkoudheden;
• tijmthee – omdat dat goed is voor den hoest;
• vitamine D – omdat dat een alternatief is voor een tekort aan zon;
• bruistabletten voor de voeten – gewoon omdat ze op waren.

Nu had Slow ook nog graag honing gehad om als suikervervanger in die tijmthee te doen, maar die tijmthee is al een mélange van tijm, eucalyptus en honing. Dus vond mske het niet nodig om zo een plakpot mee te brengen.

En verder heeft hij nog een ganse batterie van fleskes vliersiroop ter zijner beschikking.

Als mske een snotvalling heeft doet ze dat af als een niemendalleke maar als Slow wat heeft …