Toen we hier vertelden over de verloren kindjes wilden we verwijzen naar het verloren gelopen kindje van jaren geleden in Bobbejaanland. Maar dat postje was even goed verloren als die kindjes.

Dus lopen we nu het risico dit voor de tweede keer te vertellen maar beter een keer te veel dan een keer te weinig.

Slow en mske waren in Bobbejaanland en ineens dook daar een jongetje op. Dat toonde zijn arm aan iedereen want op die arm stond een gsm nummer geschreven. Wat mske wel verwonderde was dat blijkbaar geen van de omstaanders zijn gsm bij zich had. Hoogst verwonderlijk vond mske dat.

In elk geval, mske telefoneerde wel. Het was een Nederlands nummer. Ze stonden daar zo wat te draaien en te wachten tot de papa zou opduiken, maar die riep van op afstand de naam van de kleine en die ging er als een haas vandoor.

Niet dat mske nu een merci of een vergoeding had verwacht, daar niet van maar deze manier van doen gaf haar toch maar een wrang gevoel.