Als Slow en mske weg zijn naar de evenementen komt Nichtje voor mij zorgen. Zo een dikke maand geleden bekloeg ze er zich bij mske toch over zeker. Allee, beklagen is een groot woord. Ze zei gewoon dat ze wel zag dat ik mijn eten op at maar dat ze niet wist of alles goed was met mij … omdat ze me niet te zien kreeg.

Ik heb er iets aan gedaan. Nu dus, de laatste keer kreeg mske een smske van Nichtje waarin stond: “ik ben nu de derde keer langs geweest en hij heeft zich laten zien. Hij kwam zelfs naar beneden toen ik er was. We maken vorderingen”.

Nu Slow en mske twee maanden thuis blijven denkt mske dat het mogelijk is dat ik tegen volgende keer weeral zo argwanend ga zijn.

Maar ze denkt er niet aan dat ik hen toch ook niet vergeet. Ah neen, want telkens zij naar huis komen zit ik op de derde trede van de trap op hen te wachten als ze de deur open duwen.