Gisteren had mske echt wel zin om lelijke woorden te gebruiken, zo van die woorden die ze niet bij haar thuis heeft geleerd en die ze dus meestal niet gebruikt. Er zijn zo van die dagen …

Alhoewel, die van gisteren was goed begonnen, daar niet van, alhoewel, goed begonnen? Een tandartsbezoek is nu niet bepaald het joligste dat een mens kan doen, maar kom …

Maar bij de tandarts ging het fout.

In afwachting dat de geopereerde tand gevuld kan en mag worden ging hij eerst nog een tand trekken die zo in de weg zit dat hij echt hinderlijk is en waar mske van af wou nog voor de evenementen terug beginnen. Hij begon met de gebruikelijke pikuur. Er gebeurde niets. Vijf minuten … niets. Tien minuten … niets. Zut!

Dat wil zeggen dat hij een tweede pikuur moest zetten. Er gebeurde iets. Het kietelde wat in mskes tong. Dat was het. Terug efkes wachten. Vijf minuten … niets. Tien minuten … niets.

De tandarts zei: “het zal voor vandaag niet zijn” en mske kon onverrichterzake terug naar huis … met de trein. mske kon er toen al niet meer om lachen. Ze smste dat dan ook naar Slow …

… want die wou terwijl zij naar de tandarts was nog eens op die watertoren gaan klefferen en vandaar terug filmen en hij zou trachten de mijnterrils te filmen en hij zou de trein filmen en mske als die afstapte. Die watertoren was dicht.

Dat was dus een volledige voormiddag naar de filistijnen voor niks! Neen, mske was niet goed gezind meer. Ze zei: “en nu thuis nog ne recommandé in de post”. Het waren er twee …

Het hatelijke aan aangetekende zendingen is dat je je doodongerust maakt en dat je niet weet wat dat kan zijn. Dikwijls is dat dan een scheet in een fles maar dat weet je op voorhand niet natuurlijk en je kunt ze pas ’s anderendaags halen.

Ik denk dat die verdoving geen verdoving was. Ons mske was absoluut niet verdoofd, integendeel. Ze wist met haar eigen genen blijf en dat werd nog erger toen er gebeld werd terwijl ze van pure frustratie naar de Vuelta gaan kijken was.

Ze vindt nu niet dat die koereurs moeten vallen, maar toen Michel Wuyts na die valpartij, waarin Valverde betrokken was, zei dat het niet erg sportief was van de anderen van door te jagen, dacht mske nogal boosaardig dat het dat nu precies wél was. Koersen is niet alleen rap kunnen rijden. Het is op uwe velo kunnen blijven zitten óók!