In het begin van de voorbereidingen zit iedereen maar hier of daar op de opgestapelde planken of op klaar staande tafels.

Naar gelang het verloop vordert, komt Slow hier of daar een container met stoelen tegen. Dan neemt hij er twee, één voor hem en één voor mske. En hij zegt de anderen waar de container zich juist bevindt.

Zo krijg je snel een halfrond met mensen die op een stoel hun boterhammekes zitten te eten.

Nu kan het gebeuren dat het meisje met de Afrikaanse naam, een mooi meisje, dat vorige keer bij hem werkte, zich ineens met een plof toch maar op de grond naast die stoelen laat vallen en zegt dat het niet meer loont om nog een stoel te halen.

En dan komt hijzelf, ploft zich ook naast het meisje en opent de debatten. mske heeft al dikwijls medelijden gehad met de mooie meisjes die naar zijn monologen en uiteenzettingen mogen luisteren want daar is geen ontsnappen aan.

De volgende keer komen Slow en mske bij hun stoelen en die zijn bezet. Hij is gezeten, te tam om voor zichzelf een stoel te halen.

De anderen kijken schuldbewust maar hij niet. Hij dramt door. Slow en mske gaan dan maar op de opeengestapelde planken zitten en iedereen zegt dat ze zich toch een stoel kunnen halen.

“Dat loont niet meer” zegt mske dan en gniffelt wat in haar binnenste want zij zal niet, voor hun goed gevoel, nog eens een stoel uit die container gaan halen.

No way!