Wie nu denkt dat dat toch een astrante titel is, moet maar efkes met mske gaan klappen. Zij zei dat namelijk zo.

Ze waren gisteren op de trein gestapt en voor één keer stond mske als eerste voor de deur. Dus liet mske de afstappenden rustig afstappen, maar ze was dan wel de eerste van de opstappenden. Ze reed haar koffer in een coupeetje, de andere zeteltjes stonden allemaal per twee, toen een dame met een rode omslagdoek over een geruit rood vestje en een donkerblauw hesje en een witte bloes, zowat Engels schooluniformachtig, ineens ook poot in die coupé zette.

mske trok de koffer dichter bij zich en keek om naar Slow. Daar kwam hij. Het vrouwspersoon repte zich weg, gooide haar rode vod op een zetel, haar medereizigster pootte haar koffer naast het rode vod en beiden gingen ze aan de overkant van de gang twee zeteltjes innemen. mske hoorde de ene nogal smalend tegen de andere zeggen dat de zetels precies geprivatiseerd waren. mske wist zeker dat het over haar en Slow ging.

Nu hadden ze beide zetels tegenover hen wel leeg. mskes koffer stond op de grond, Slow liet zijn reiszak in het gangpad. Er kon dus nog gezeten worden. In de andere coupé zaten een man en een vrouw rechtover elkaar, ze hadden elk een kleine rugzak op de zetel naast zich staan. Ze namen dus vier plaatsen in, net zoals beide dames zélf.

De ganse tijd keken die echter met giftige blikken naar Slow en mske. Toen de trein bij de eerstvolgende halte stopte, stonden ze op, lieten hun rommeltje op de beide zetels liggen en gingen achter Slow en mske zitten, zodat ze vooruit reden. Nu was ineens Slow’s reistas oorzaak van hun wrevel. Ze vonden het niet kunnen dat die in hùn weg dierf te staan.

Weer een halte verder stapten er meer mensen op en ging die ene hun tassen en het vod halen. Zo net toen het vrouwspersoon naast die reistas was klopte ze haar koffer met geweld op die van Slow, waarbij ze nogal luid te kennen gaf dat die reistas wel eens weggenomen mocht worden.

Waarom andere reizigers daar geen problemen mee hadden? Nu ja, die reistas nam niet de ganse breedte in beslag hé. Andere reizigers stapten er gewoon naast.

Op het ogenblik dat het Slow wat te veel werd heeft mske hem een elleboogstoot gegeven. Het sop was de kool niet waard. Maar stel dat daar ook een laptop had ingezeten? Wat dan?

mske wéét wel waarom die twee boos waren. Het ging er om dat zij, mske, sneller was geweest en het betere plaatsje had genomen dat madam met het rode vaan zélf had willen hebben met haar compagnon. Dàt en niets anders, was de rede.

Ze kwamen bij hun bestemming, eindstation van die trein, Slow nam zijn tas en reed ze naar de deur, mske volgde en hoorde de zwart geklede nog net: “tsjonge jonge jonge” zeggen terwijl het tweetal omkeek en met giftige blikken, de zich van geen kwaad bewuste, Slow nakeek.

En toen dacht mske: “arrogante wijven”, want van Slow moeten ze afblijven, ook al kunnen blikken niet doden.

Sjonge jonge jonge!