“Stap maar vanachter op” zei de chauffeur “met al die koffers” en het klonk alsof die koffers de grootste vuiligheid waren die hij in zijn leven had gezien.

Zodoende stapten Slow en mske vanachter op waar al twee kinderwagens met bijhorende vrouwen stonden en er dus geen plaats was voor Slow en mske en al die koffers, zijnde twee.

Bovendien stonden die twee kinderwagens op een plaats die voor rolstoelreizigers bestemd was en moesten Slow en mske maar in het gangske gaan staan te hangen.

En toen kwam de halte waarop die ene kinderwagen er af moest, die reed efkes achteruit zodat het gangske versperd was. Bovendien moest de madam die aan de ene kant van het gangske zat er af en die zei: “pardon” tegen mske. En die madam die aan de andere kant van het gangske zat moest er af en die zei korzelig: “mag ik efkes door jà?” En dat terwijl er van van voor naar van achter in dat gangske ook al gedrumd werd.

Slow werd er ook al een beetje knorrig van. Maar mske is kunnen doorschuiven toen die kinderwagen afgestapt was en ze zei, luid genoeg, tegen Slow, dat hij daar niet moest mee inzitten. “Niet aantrekken mijneer” zei de madam bij de andere kinderwagen en zij en mske bekeken elkaar eens veelzeggend.

Het openbaar vervoer, mske is pro maar die bussen, die zijn er te veel aan. Als die chauffeur vond dat het uitschot met hun koffer maar bij het uitschot met kinderwagen moest gaan staan, mocht hij wel alle brave reizigers vragen om vooraan of in het midden af te stappen.