Vrijdagavond om half zes was de enige mogelijkheid geweest deze week. mske had toegezegd. Ze kon het risico niet nemen om het uit te stellen. Ze had geen pijn maar er was wel wat loos. Je moet niet vragen wat, we zeggen het toch niet, maar er was wat loos. Geloof het maar.

Vrijdagavond om half zes dus. De bus van 16.47u hier in het dorpke achter de berg zou pas om 16.56u aan het station komen en die bus komt uit Hasselt. Dat wil zeggen dat er een grote kans op vertraging met die bus meereist.

Slow en mske beslisten dan maar de bus van een 16.02u te nemen. Dan zouden ze veel te vroeg aan het station zijn, zouden ze een veel te vroege trein kunnen nemen en konden ze rustig wat gaan drinken in Tienen.

De bus was op tijd. Ze wachten bijna een half uurke in het station van Landen op een trein van 16.39u waarvan om 16.35u werd omgeroepen dat hij met een kapotte machine in Ans stond. Reizigers naar Tienen en Leuven konden de boemel van 16.49u nemen. “Daar gaat ons planneke om iets te gaan drinken” dacht mske.

De boemel kwam wel op tijd, terwijl de andere een vertraging van 24 minuten werd toegeschreven.

Ze gingen iets drinken in Tienen, iets korter dan voorzien en stapten op tijd bij de tandarts binnen.

Wonder boven wonder, aan mskes tanden was niets te vinden, wat mske al gevreesd had, want sedert dinsdag neemt ze antibiotica voor iets anders en was hetgeen wat loos was niet meer voorgekomen. Tja, wat nu? Zolang mske die antibiotica slikt hoeft ze zich geen zorgen te maken over haar tanden, maar ze mag wel op 6 januari terug voor een tandvulling bij een andere.

Ze zagen de trein van 17.39u wegrijden als ze bijna aan het station waren. Die van 17.49u had, wat een slecht scenario, zes minuten vertraging. Zes minuten die ervoor konden zorgen dat Slow en mske de bus van 18.11u net niet haalden.

“Jij loopt naar de bus” zei mske “ik kom wel achter gepikkeld”. Dat zei ze omwille van haar nieuwe bottinnekes die ze nog moet in lopen.

De duvel was er mee gemoeid. De trein die normaal op spoor 1 aankomt zodat je maar hoop en al een 20-tal meter moet lopen voor die bus stopte aan perron 2. Slow zette het op een lopen, mske ook. De volgende bus komt namelijk pas een uur later.

Trappen af, gang door en trappen op. Zo snel ging het niet want alle studenten met al hun koffers kwamen thuis, net zoals ze alle vrijdagen naar huis komen.

mske was eerst boven aan de trap terwijl Slow kwam achter gepikkeld. Maar toen liep mske niet meer. Ze zag de belbus en daarachter pas stond hun bus, dus zolang die belbus niet vertrok zaten ze goed. Slow preste er echter nog een spurtje uit. En toen deed de chauffeur van de belbus teken dat ze mee konden, hij moest toch naar ons dorpke.

Maar nu stonden die fietsen nog aan die bushalte over de berg. “Morgen” zei mske op vandaag “morgen gaan we die wel halen”. Slow betrouwde het niet en is de twee fietsen gaan halen terwijl mske aan een laat binnengekomen dossier is begonnen.

Voor een rustige vrijdagavond, begin van het weekend, kan dat wel tellen, denk ik.