Slow en mske liepen zomaar over een straat in Rotterdam toen er daar plots, vanuit een huis of een zijstraatje, een man met rok opdook. In vooraanzicht had hij een soortement van gezichtsbegroeiing die je eventueel als een baardje kan beschrijven. Slow nam de camera. Natuurlijk kan hij niet zomaar mensen gaan filmen, dus deed hij het stiekem, van tussen de rits van zijn vest en dan nog aan de achterkant van de man.

Nu ja, op zich kan iedereen de kleren aantrekken waarin hij zich goed voelt natuurlijk, maar het is toch wel een beetje een ongewoon zicht, zeker als het geen Schot is.

(Lees verder onder de foto)

Die avond, na het eten, liepen ze terug richting hostel en zagen de man opnieuw. Hij stond aan de overzijde en wachtte om over te steken.

Het jonge koppeltje, met de fiets, bekeek hem ook, niet bepaald onbeleefd of lachend, maar gewoon … kijkend.

Waarom het meisje het deed, mske snapte het daar niet en ook nu nog snapt ze het niet, maar het kind dat daar eerst geduldig aan dat licht had staan wachten, zette af en wilde over steken. Het roepen van haar vriendje was hard genoeg om alles en iedereen te laten verstijven. De remmen van de fiets piepten. Die van de taxi ook.

“Oh neen!” zei mske toen het meisje viel en ze draaide zich om. “Hij heeft haar niet geraakt” zei Slow “ze viel doordat ze wou uitwijken”.

Het kind stond al terug recht en excuseerde zich bij de taxichauffeur.

Slow en mske liepen gewoon verder maar mske zou het alternatief nooit ofte nooit willen meemaken.