In afwachting van onze trein liepen we maar wat te lanterfanten, tot Luc ineens bleef staan en de lopende band bekeek waarop de bordjes met sushi voorbij gleden. “Doen?” vroeg hij. “Doen!” besloot hij.

Waarom dit nu vermeldenswaard is? Er ging een poosje wel of niet aan vooraf.

Het was begonnen met een opmerking over een lekkere sushizaak in Turnhout waarop ik dacht: “rauwe vis?” maar er verder niet op doorging. Maar toen begonnen we het meer en meer te horen, zowel pro als contra.

We besloten dat wij geen rauwe vis zouden eten. Tot vandaag.