Het stinkt, zeg ik u, maar ik kan het, jammer genoeg, niet helemaal bewijzen.

Ik had het gisteren nog over die klunzen van 2007 en ik had niet verwacht dat er al zo snel een vervolg zou komen.

Het begint dus in 2007 toen men hier met de vernieuwing van de elektriciteit, het plaatsen van de badkamer en het vervangen van ramen en deuren en de vernieuwing van het dak van de aanbouw begon.

De aannemer die zowel de elektriciteit als de badkamer onder handen zou nemen, deed er maar liefst negen maanden over – neen, we wonen niet in een kasteel – en dan was het nog niet goed.

We zijn nooit aan de plans geraakt, de aansluiting met kabels en kabeltjes en touwtjes leek vooroorlogs en het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om een goedkeuringsattest vast te krijgen.

Het laatste wat hij over die installatie heeft gezegd was wat smalend over een nieuwe installatie die enkel nog een nieuwe elektriciteitsmeter nodig had.

Ik heb toen de maatschappij gebeld, voor die vernieuwing van die meter, maar die deed nogal uit de hoogte en vroeg me waarom ze zomaar een werkende meter zouden gaan vervangen. Einde van de discussie. En dàt heb ik natuurlijk niet op papier.

Ergens in een moedige bui begon ik de oude elektriciteitsleidingen weg te halen. Ineens floepte er iets en Luc riep: “wat steek jij allemaal uit?” Blijkbaar was er een zekering gesprongen. Er zat dus nog elektriciteit op die oude draden.

Sedertdien hebben we regelmatig eens een elektricien gebeld om eens te komen kijken, want volgens ons zat die zaak niet snor. We kregen steeds nul op het rekest.

Bij de afrekening van de elektriciteit van eind maart – begin april mochten we 1.500 € opleggen. We hebben alles nagekeken. Geen enkel apparaat verbruikte te veel. Bovendien zijn we toch een week of twintig per jaar uithuizig.

We hebben er een klusjesman bij gehaald, bij gebrek aan goedwillende elektricien. Die weigerde. Hij vond dat hij het geklungel van een ander niet moest oplossen.

Sedertdien hebben we telkens bij ons vertrek de elektriciteit afgesloten en we zouden het er met de mannen van de verwarming wel over hebben (die is namelijk ook gedeeltelijk elektrisch).

Vrijdag avond, bij onze thuiskomst, zetten we de elektriciteit op om even daarna een geweldige stank waar te nemen in onze gang. Maar die ging dan wel weg. Het had een teken aan de wand het plafond moeten zijn dat de lampen van de luchter gingen flikkeren.

Gistermorgen viel de elektriciteit weg, maar ze kwam onmiddellijk terug. Iets later nog eens. Luc had al eens bij de buren geïnformeerd. Die hadden niets gemerkt. De derde keer greep Luc de telefoon en belde de storingen. Ze wisten daar van niets.

De stank in de gang was onhoudbaar en Luc ging even de meter inspecteren. Hij riep me. Dat spel stond in de fik. Dat is overdreven hoor. Er zat een vonk in één van de oude zekeringen. En we hebben onmiddellijk alles afgesloten. Luc is in de auto gesprongen en is naar een elektricien gereden die uiteindelijk toch is gekomen.

Even vreesde ik dat hij ook zou zeggen dat hij het geklungel van een ander niet wou oplossen, maar blijkbaar was de situatie zo ernstig dat hij het uiteindelijk toch – tijdelijk – oploste. Wat er fout zat? Teveel om op te noemen.

Nu moeten we maandag toch een nieuwe meter hebben. En ja, het is een gekend fenomeen dat ze die meters niet zomaar gaan wisselen. We moeten wat overtuigend zijn, zei hij. Ik denk niet dat dat onder de gegeven omstandigheden een probleem is.

We hebben hier verdomd zeven jaar met een bom onder ons Q geleefd! Oh! Dat ik niet kan bewijzen dat zij indertijd die meter hebben geweigerd … Want mogelijk is dat elektriciteitsverlies ook aan zo een oude kabel te wijten.

Bijkomend probleem: onze elektriciteit komt langs de zijstraat binnen en dat zou niet meer mogen. Dat is nog een complicatie er bij.