Het was warm die avond en voor de gezelligheid -en ook een beetje voor de grap- waren de niet-rokers samen met de rokers naar buiten getrokken. Het was avond, zoals gezegd, en de sfeer was uitstekend.

Er kwam een busje aangereden met een lading militairen, die allen het hotel in liepen, behalve één. Hij stond als een zoutzuil verwezen voor zich uit te staren.

Toen bleek dat er echt geen beweging in kwam, stapte Amar op de man af. “Kom Dude” zei hij, pakte de man bij zijn elleboog en leidde hem het hotel binnen.

Blijkbaar had er toch ene of andere de afwezigheid opgemerkt want uit de lift kwam een andere militair die de dude van Amar overnam.

“Ik zou het niet doen” zei ik, terwijl ik aan alle mogelijke fiasco’s dacht die een mens kunnen overkomen bij interactie met een zat kanon, waarop Amar antwoordde dat hij dat beter ook minder zou doen, maar ja …