Ik heb het gevonden, het boek van Sophie Hannah, die van de erfgenamen van Agatha Christie toestemming kreeg om een misdaadmysterie met Hercules Poirot in de hoofdrol, te schrijven.

Toen ik het vond heb ik maar even in het logje van die dag, bij de reacties geschreven:

Hebbes! En voor 9,99 €.

Maar omdat dat daar zo onnozel stond, heb ik het nu weggehaald.

Het boek zelf? Zoals verwacht. Het hoofdpersonage heet Hercules Poirot, maar is Hercules Poirot niet. Het personage komt gewoon niet uit de verf. Het verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar en is zo waterdicht als een verroeste zeef.

Had Sophie Hannah haar personage anders genoemd, had geen kat het boek gelezen. Hoe de zakelijke kant met de erfgenamen geregeld is, gaat me niet aan, maar volgens mij heeft ze niet voor de nagedachtenis van Hercules Poirot gedaan. Die is er echt niet beter van geworden.

9,99€ om tot de conclusie te komen dat mijn eerste opinie:

ik was een beetje uit mijn hum terwijl ik dacht: “wat is me dat nu? Enkel Agatha Christie mag over Hercules Poirot verhalen”

de juiste was.

Ik ga het boek houden. Ik ga het zelfs bij de Agatha Christies zetten, als ik ooit die boekenkast heb.