In die tijd toen ik zo wat jaarlijks in de Spaanse Pyreneeën zat, leerde ik ook een Catalaans gebruik kennen. Die mannen zetten namelijk een grote pan op waarin ze een hoop ingrediënten kapten, het vuur in de pan sloegen en een lied begonnen te zingen. Dat hoorde erbij, beweerden ze. Het had allemaal iets weg van een iets stouter scoutskampvuur met allemaal ruwe bonken.

Ondanks de diepe sneeuw en de koude nacht was het helemaal niet koud. De sfeer zat er in en wat in die pot zat verwarmde je helemaal. De koffiebonen die je binnen kreeg? Uitspuwen. Neeneen, niet netjes in je hand, maar liefst zo ver mogelijk weg.

De smaak herinner ik me niet meer. Ik weet alleen dat het mijn ziel verwarmde tot in het putteke van mijn tenen en dat mijn haar er recht van ging staan.

Pas veel later dacht ik terug aan dat gebruik en ik kon me toch de naam van dat brouwsel niet herinneren zeker! Bij tijd en wijle heb ik gegoogeld, zoekfuncties allerhande uitgeprobeerd. Ik vond het niet terug. Tot nu ergens tussen kerst en nieuwjaar, ik de juiste google-opdracht gaf.

Cremat is a popular drink in Catalonia, north east of the Spanish peninsula. It is drunk along the Mediterranean Catalan coast, which is known as “Costa Brava”. While it burns, people sing traditional songs called “habaneres”. Probably Catalan sailors that traveled from Cuba invented it while on board.

Ga ik het maken? Ik weet het niet. De winteravonden zijn niet meer zo bonkig. De sneeuw is er ook niet meer. Ik heb geen nood aan vuurtjes tot in mijn tenen en bovenal, we zijn niet in Catalonië.

Ik ben gewoon blij dat ik het vond zodat de mogelijkheid er wel in zou kunnen zitten mocht ik het willen.