Het is al een pozeke, waarschijnlijk al iets meer dan een jaar dat we, terwijl we thuiswacht hadden bij Nitro en Murphy, in de lokale Colruyt binnenliepen en Luc ineens bleef staan en begeesterd naar de wafels stond te kijken. Hij pakte er een pak wafels uit en legde dat in de kar terwijl hij zei: “Ze hebben hier Eigenbak”.

Sedertdien loopt hij in elke Colruyt naar Eigenbak wafels te zoeken, die meestal helemaal niet te vinden zijn. Nu niet dat hij daarom speciaal in alle Colruyten binnenloopt, maar als we ergens in de buurt van een Colruyt zijn en toch één of ander nodig hebben.

Laatst waren we in Aarschot en we moesten nog naar de Colruyt ook. Eerst vond ik dat een verdraaid ambetantige Colruyt jà. Dat overdekt parkeren, tot daar nog aan toe, maar die rolband naar boven. Gelukkig is die kar dan nog leeg.

Die Colruyt had echter, van uit het oogpunt van Luc gezien, één groot voordeel: ze hadden Eigenbak wafels. “Dat is jeugdsentiment” zei hij tegen de kassierster.

Misschien ben ik niet zo snel van begrip, maar toen pas begreep ik dat hij met die Eigenbak niet bedoelde dat die van het merk van de Colruyt waren maar dat er heel wat anders achter school.

Eigenbak is namelijk een Kempense wafelbakkerij.