Zoek
Ik keek naar het boek. De vrouw naast me zei dat alle recensies zo lovend waren. Een Vlaams schrijfster die een meesterwerk had geschreven.
Ik kocht het boek: “Het smelt” van Lize Spit.
Ik begon het boek te lezen. En al beet het zich niet vast, ik las het. Tot ik me op een zeker ogenblik ineens realiseerde dat ik zomaar het vervolg kon raden. En van daar af ging het boek tegen. De flitsen uit het verleden gingen vervelen en ik wou maar dat ze doorging met het verhaal.
Uiteindelijk kreeg ik gelijk. Iedereen vindt dat boek zo goed en ik, ik vond het niet slecht, maar ook niet meer. Ik geneerde me een beetje en ging even googelen om te zien wat anderen er van vonden.
Blijkbaar ben ik toch niet de enige die er bedenkingen bij heeft. Ik ben geen recensent en ik vind dat dit leesblog beter beschrijft wat ik ook bedoel.
Ik ga het boek niet houden.
llrigby
tja. degustibus et coloribus…
ik vond het bij wijlen een beetje langdradig maar verder wel een heel goed boek. knap dat je het einde al kon raden. ik had geen idee, maar had eigenlijk iets explosievers verwacht…
ms
Zolang ze opbouwde naar het raadsel toe, vond ik het ook een goed boek, maar eens daar ging het me vervelen.
Ik heb het wel uitgelezen, wat ik meestal niet doe als een boek me gaat vervelen.
Jolie
Dankje voor je review en ook voor je link naar de recensie van Kathleen, ik had me ook al afgevraagd of ik het ‘moest gaan’ lezen, nu wacht ik gewoon tot ik het ergens (boekenmarktjes enzo :-)) zie opduiken.. Bij films, thrillers, heb ik dat vaak ook, dat ik op een bepaald punt de ontknoping zie aankomen, en dan ga je op andere dingen zitten letten: het acteerwerk, de decors… 🙂