Wat mij een beetje verontrust is het feit dat onze veiligheid op straat niet enkel afhangt van onze eigen voorzichtigheid en ons eigen voortdurend opletten, maar ook met van die van anderen, inclusief het rekening houden met de eventuele domheid of het egoïsme of grote eigendunk van de andere straatgebruikers.

Een onachtzaamheid kan iedereen duur te staan komen, maar als je leven afhangt van laagvliegende snelheidsmaniakken en medemensen die hun telefoon interessanter vinden of die denken dat ze chauffeurs met doorzicht zijn aan wie niets kan overkomen, ben je wel constant in gevaar.

“Het was de eerste keer” helpt het slachtoffer niet en is een onnozele uitleg, want de eerste keer is meestal wel een eenmalige keer tenzij men het erom zou willen doen.

Anderzijds ben ik zo paranoia dat ik daar niet op de grond zou gaan zitten al mag het en kan het wel, maar dat is dan weer mijn eigen persoonlijke ingesteldheid die mij overal gevaar laat zien.

Zo simpel als vroeger is het al lang niet meer.