Toen Luc en ik zo een twee jaar geleden bij de dokter waren, stelde die voor om een griepvaccin te zetten.

Ik zag dat niet zo direct zitten, want buiten een snotvalling kan ik niet echt klagen. Ik geloof dat ik, bij mijn weten één keer de griep had, het echte ding dan en niet dat wat de mensen normaal griep noemen als ze een zware verkoudheid hebben.

Twee jaar geleden kregen we geen griep en we hadden ook geen griepverschijnselen van de spuit zelf.

Vorig jaar moesten we niet per toeval bij de dokter zijn en we kregen dus geen griepvaccin, ook geen griep.

Dit jaar wou Luc het zelf. Hij regelde ook een vaccin voor mij. Met die bronchitissen en aanverwante die hij zo een beetje te dikwijls krijgt, zit hij wel wet binnen de risicozone. En stel dat ik het krijg en aan hem doorgeef?

Nu gaan we niet linken naar alle pro en contra artikelen die in de kranten te vinden zijn, onze dokter is voor en zolang ik er geen last van heb of niet uit eigen ervaring kan neerpennen wat ik vind dat er gaande is, is het me al lang goed.

Maar eigenlijk is het ook maar giswerk, als ik dit artikel mag geloven. Ik heb het niet over dat miserabel voelen maar over:

Dat je na een vaccin toch de griep kan oplopen, komt doordat artsen voor het seizoen start verschillende virusstrengen selecteren om in het vaccin te verwerken. Ze moeten dus erg vroeg inschatten welke strengen dat jaar de ronde zullen doen, maar dat is erg moeilijk, vandaar dat efficiëntie van het vaccin van jaar tot jaar verschilt.

Ik vroeg het de dokter. Het is waar. Maar volgens hem vergissen ze zich niet zo dikwijls bij het gissen.

We wapenen ons dus maar tegen de schare beestjes die zich klaarmaken om het winteroffensief weer in te zetten.