Valt het eigenlijk op dat ik bij tijd en wijle niet zo vaak op de blogs verwijl omdat ik tijdens de evenementen enkel tijdens de pauzes op internet kom, waardoor ik enkel lees en weinig of niet reageer?

Telkens na zo een opbouw neem ik me voor: “volgende keer, voor het slapengaan”. Het komt er niet van. Want telkens bij het slapen gaan, is het dat precies wat er gebeurt. Ik val in slaap: in bed voor de TV, voor de pc, met mijn bril op mijn neus.

Ooit, lang geleden, werd ik ’s nachts wakker, het licht was uit en ik had mijn leesbril nog op. Ik had toen, die morgen, even gezegd: “je mocht mijn bril wel afgezet hebben. En sedertdien … heeft Luc de goedheid om de neiging te vertonen om mijn bril af te zetten. Hij moet die namelijk nog maar aanraken en ik schrik wakker, zet mijn bril zelf af en slaap verder.

Valt het op dat ik dit gisteravond half in slaap boven mijn toetsenbord heb getypt? En dat terwijl ik de nacht ervoor, in mijn slaap weliswaar, een heel relaas had geschreven. Het heeft niet mogen zijn. Bij het ontwaken was alles weer blanco.

Nu? Als alles goed gaat, draai ik me momenteel nog eens om met de zalige wetenschap dat vandaag niets moet en alles mag en ik zal zeker nog een paar uurtjes niet fysiek aanwezig zijn.

Maar ik kom er aan! Straks!