Ja, het is wat met die op- en afbouw. De drie eerste dagen blijven we gewoon op hotel. Op zondag rijden we gewoon heen en terug, behalve natuurlijk als het in Leeuwarden te doen is. Dan gaan we echt niet half nacht terugkeren om hier ’s morgens aan te komen.

Dus diende ook een koffertje gemaakt te worden. Ergens ter hoogte van Utrecht bedacht ik … “Ik ben wat vergeten” zei ik. “Dat denk ik ook altijd” antwoordde Luc. Maar neen, deze keer was het niet denken dat ik iets was vergeten, ik wíst het gewoon. “Ik heb geen sokken bij” zei ik.

Nu draag ik normaal geen sokken tijdens mijn half uurtje aerobic. Maar om acht uur of meer te gaan afbouwen in sportschoenen en dat zonder … mijn voeten gingen al aan staken denken.

Nu hebben ze in dat hotel wel van die souvenirs in een glazen vitrinekast en daar had ik de andere jaren wel sokken gezien. Friese sokken.

Niet bepaald het soort dat ik normaal zou kopen, als ik er al koop, want enkel op de evenementen en bij het wandelen trek ik er aan. Maar nood breekt wet.

Eens ter plaatse bekeek ik die kast eens van dichtbij en zag -gelukkig- zwarte exemplaren ook, zij het met een afbeelding van Oldehove op de zijkanten. Maar tot daar nog aan toe, die konden tenminste in hetzelfde sop samen met de rest van de sokkenfamilie.

En wat meer is, ze waren per twee paar goedkoper dan die Friese en bovendien waren ze ook nog zo dunnetjes niet.

Mijn voeten zagen het weer helemaal zitten.