“Maar allee mama” zei Zoneke “er vertrekt hier een wandeling bijna aan ons deur”.

Hij had gevraagd of we het zagen zitten om even Nitro en Murphy gezelschap te houden vanaf maandagavond tot vanmorgen en ik vertelde dat we toch een paar wandelingen in de omgeving op de planning hadden. Wisten wij toen veel dat de zomer roet in het eten ging gooien.

Meestal gaan Luc en ik dan ’s ochtends onder ons beidjes onze normale wandeling maken en ’s avonds doen we nog het voornoemde toertje van een vijftal kilometer met Nitro erbij.

“Zeggeuh Zoneke” begon ik maandagavond “waar precies is die stier gestorven?

Zoneke draaide zich om, wees door het raam en zei: “daar, de weg door de bosjes”. De weg door de bosjes is natuurlijk dat toertje van 5km. Ik zat er toen al een beetje minder mee dat het te warm was om met een hond met een pelsen frak te gaan wandelen.

En wat vond Nitro daarvan?

(Lees verder onder de foto)

Gisterenmorgen reed Luc naar de lokale Colruyt -Luc rijdt zo goed als alle dagen naar de Colruyt, hetzij thuis of elders, waar we ook zijn- en vertelde dat hij de wegversperring aan de andere kant van het bos had zien staan.

Hij stelde voor om tot daar te rijden om er een foto van te nemen. Ik zag het niet zitten om er extra de hitte voor te trotseren.