Hoe lang het juist geleden is weet ik niet, maar ooit was er het ogenblik dat ik las dat je je geest moet gaande houden, aan het werk zetten als je wou vermijden dat je later dement zou worden.

Ik vulde al zowat overal alle kruiswoordraadsels in die ik tegenkwam, ook bij de tandarts in de weekbladen die daar lagen.

In deze moderne tijden vind je ze gewoon op internet.

Ineens, zo een paar weken terug, kwam Luc op de proppen met de puzzels van het Nieuwsblad. De sudoku was een verademing. Hij was moeilijk(er). Mijn hersens gingen kraken. Maar het kruiswoordraadsel en de Zweedse puzzel, die waren echt geen uitdaging. Dat ging veel en veel te gemakkelijk.

Ik nam het puzzelboekje er nog maar eens bij. Ik had dat een jaar of twee geleden gekocht om lange wachttijden te overbruggen, maar het had me al snel tegen gestoken. Ik begon er weer in en na drie puzzels ging het me weer zo enorm tegen dat ik zei dat het naar de rommelmarkt mocht! Ik wou een nieuw!

Wat scheelt er met dat puzzelboekje? Wel, dat is een Nederlands. En nu mag iedereen zeggen dat de twee Nederlandsen dezelfde taal zijn, dat zijn ze niet helemaal! Dat valt echt extra hard op bij het invullen van die puzzels. Ondanks het feit dat ik voorstander ben van een zo groot mogelijke uitbreiding van onze woordenschat, vind ik toch dat er te veel woorden in terug te vinden zijn die wij niet gebruiken.

Ik ga me dus zo snel mogelijk een Belgisch puzzelboekje aanschaffen. Het moet plezant blijven.

En dan lees ik net dat 21 september de Werelddag Alzheimer en Dementie 2017 is en dat terwijl dit logske al een tweetal dagen in de stijgers stond, maar voorrang diende te geven aan meer actuele zaken.