Zoek
Ergens leerden we mensen kennen, een koppel. We hadden een genoeglijke dag samen.
De volgende keer dat we hen zagen, zij was alleen, dat we haar zagen, leek ze ons niet te -willen- herkennen.
Vorige zaterdag, we hadden hen eerst niet gezien, zo in het halfduister van het theatercafé, hield de man ons staande. We hadden een genoeglijke avond, al was het genoegen niet meer hetzelfde als die eerste keer.
Bertie
Ntuurlijk niet. Je blijft je afvragen: waarom?
Wij zouden het regelrecht uitgesproken hebben. Misschien hard of te Hollands?
ms
Ik blijf me dat niet echt afvragen, ik denk dat ik het waarom wel weet. Ik maakte het wel meer mee. Ik heb er wel meer gekend die enkel vriendelijk waren als ze niemand anders hadden.
En neen, de directe aanpak is niet erg Belgisch.
Er zijn andere zaken waar ik me loop af te vragen: “waarom?” maar daar ga ik het hier niet over hebben.
Ik mijd confrontaties zoveel mogelijk. Er moeten wel ergere dingen gebeuren eer ik iets zeg of uit mijn sloffen schiet.
Bertie
Wij hebben het ook wel gehad. Toen we geen duidelijk antwoord kregen liet mijn man ze meteen links liggen, hij had geen geduld met ze.
Ik volgde hem ?.
ms
Ik ga gewoon afwachten hoe die man gaat reageren als er volgende keer andere mensen bij zijn.
Daarna pas beslissen we of we geduld hebben of niet.
elsjeveth
Zoiets als ships passing in the night. Voor die ene keer best te pruimen
ms
We zullen die mensen wel nog meer tegenkomen. Oppervlakkige kennissen dus.