Een poosje geleden wou Luc naar een tuincentrum. Ik had wel al gemerkt dat hij het hele koerke had opgekuist, mar ik kon echt niet bedenken wat hij in een tuincentrum kon willen.

Eens ter plaatse riep hij mijn hulp in. Hij had -eigenlijk als verrassing- een rotstuintje willen maken maar stond zich daar ter plekke af te vragen welke plantjes hij daar moest in zetten.

We wikten, we wogen. Maar dat ene bloemke, die Leontopodium alpinum wou ik wel. Dat leek wel edelweiss. We namen twee plantjes mee.
Eens thuis zocht ik het op. Het ís edelweiss¹.

Na een poosje kreeg het ene plantje knoppen, het andere bleef zoals bij aankoop. En toen ging die ene bloemen en de andere bougeerde nog niet.

Dat ene plantje blijft zoals het was, maar op het andere zagen we enkele dagen terug toch bladluizen zeker. Sedertdien zijn we dagelijks in de weer met de plantenspuit en is het probleem zo goed als verdwenen.

De goede raad van Google om er lieveheersbeestjes op te zetten leek me moeilijker op te volgen. Waar haal je nu verdorie een kudde lieveheersbeestjes?

Wat is nu ergerlijk? We hebben daar drie bloemekes en een half waarvan er twee en een half er niet meer zo fluwelig uitzien omdat ze geraakt zijn door het zeepsop. Blijft over: één edelweisske in superform.

Bizar toch dat slechts één plantje in onze ganse bloemenhof te maken kreeg met beestjes.