We stonden in Ardrossan op het inschepen te wachten toen ik de man die voorbij de auto liep in het oog kreeg, schrok en tegen Luc zei: “Zoneke loopt hier” al wist ik goed dat dat niet kon. Maar de man was al weg toen Luc keek.

Op de ferry liepen we hem weer tegen het lijf en ik nam stiekem enkele foto’s maar daar stond hij dan weer niet goed op. Zodoende stapte ik op hem af, vroeg of het hem stoorde dat ik enkele foto’s nam en ik gaf hem de reden. Hij zag er geen graten in. Hij poseerde zelfs.

Die avond smste ik Zoneke mét foto’s in bijlage:

Jij in Schotland, zonder iets te zeggen?

Waarop Zoneke me vroeg of die man er niets op tegen had gehad dat ik foto’s nam, waarop ik hem bovenstaande vertelde, wat hij uitermate hilarisch vond.

Toen ik de foto’s aan Amke en Ella toonde zochten zij naar de verschillen.

Natuurlijk zie je dat het Zoneke niet is, maar dat is denkelijk eerder omdat wij Zoneke kennen. Maar de verschillen zijn zo miniem dat ik er zeker van ben dat iemand anders ze niet uit elkaar zou kunnen houden, vooropgesteld dat ze elkaar ooit tegen zouden komen.