Meestal schrijf ik de stukjes voor op het blog terwijl Luc naar één of ander programma op de TV gaat kijken. Soms kijkt hij ’s morgens wel eens naar iets dat hij opnam, soms is dat ’s avonds.
Op paasmaandag ’s avonds, hij keek naar een programma over Frank Vandenbroucke, vlotte het bloggen niet. Ik begon enkele concepten om ze ergens na twee à drie regels stop te zetten en te zuchten dat het op niks trok. Er stond die avond dan ook niks klaar voor de volgende morgen.
De volgende ochtend bekeek ik de concepten en vond dat er wel iets mee te doen was en begon ze bij en af te werken. Het had dus niet zozeer met het geschrevene op zich te zien dan wel met mijn mening dat ze te minnetjes waren, niet spectaculair genoeg. Vroeger beleefden we meer dat het vertellen waard was.
Ik weet niet wanneer ze op het blog gaan komen. Waarschijnlijk weer eens bij gebrek aan grotere avonturen.
Toch knap dat je iedere dag iets weet te vertellen. Het zou mij niet lukken.
Het is zo gegroeid en meestal gaat vlot. Soms moet ik kiezen uit meerdere ideeën en soms doe ik moeilijk.
?
toegeven dat iets dat ondertussen vanzelfsprekend lijkt ook eens niet naar wens verloopt … en dàt durven delen … stemt mij dan weer tot nadenken!
Moest alles naar wens verlopen zouden er geen uitdagingen meer zijn.
Alles zou dan wel gemakkelijker zijn, maar of het dan nog de moeite waard is …
Het leven zoals het is, of je nu veel of weinig blogt. En de daarbijhorende zelfkritiek.
Er was een tijd dat het blog zijn nut had.
Nu is het enkel voor het plezier en daar denk ik soms zelf het mijne van.
Waarom zou een blog nut moeten hebben. Ik zou hoogstens mijn eigen plezier zo kunnen noemen, dat is wel iets waard.
Eigenlijk is voor je plezier op een zekere manier ook nuttig,
?
Blijf het stoer vinden dat je elke dag wel iets leuks grappigs of anderszins weet te plaatsen. Mij lukt het absoluut niet.
Meestal lukt dat vanzelf. Soms moet ik het een duwtje geven.
?
Soms heb ik ook van die dagen dat ik niet weet wat vertellen. Of ik vrees in herhaling te vallen. Dan maar geen blog of neemt mijn vrouw het eens van me over.
Oh maar ik heb gemerkt dat ik ook al dingen herhaalde. Na al die jaren weet ik ook niet meer wat ik allemaal al vertelde.
In het begin vond ik het storend, nu niet meer.
?
Goh en als ik jou logs lees, vind ik jouw leven al zo’n avontuur!!
Er zijn dagen dat we niets doen, gewoon thuis zitten en dan is er niets te vertellen. Het moeten geen grote avonturen zijn, maar een wandeling of zo is ook al mooi meegenomen.