Zoek
Al sedert jaren pot ik de 2€ stukken op … voor de vakantie. Een 2€ stuk uitgeven doe ik -zo goed als- nooit, enkel als het niet anders kan.
Op de laatste rommelmarkt kwamen er veel stukken van 2€ binnen en die van 1€ vlogen sneller dan voorzien de deur geldkoffer uit. Ik vreesde dat, als dat zo verder ging, we wel eens in de knoei zouden kunnen geraken. Ik vrees nogal rap op voorhand, ziede.
Ik zag echter een oplossing toen Luc even naar de sanitaire voorzieningen wou. Hij kon met een briefke van 5€ betalen, dat leverde toch enkele eurokes wisselgeld op.
Zo gezegd, zo gedaan.
Luc komt terug en zegt, al monkelend: “Ik heb me bij de tent een crèmeke gekocht. Hier is het overschot” en geeft me een stuk van 2€.
Matroos Beek
Die Luc weet het goed op te lossen zonder zichzelf te vergeten ?
ms
Echt geweldig … hoe die mij nog altijd aan het lachen krijgt.
En volgens horen zeggen was hij nog lekker ook.
?
Matroos Beek
Een man die je doet lachen, heerlijk is dat!
ms
?
francky spruytte
Op mijn werk zitten we ook vaak zonder wisselgeld. De stukken van 2 euro zijn zo de deur uit. De mensen lijken niet graag te betalen met kleingeld.
ms
Zelfs niet op de rommelmarkt.
Een briefke van 50 in de vroege morgen is zeker geen uitzondering en daar moet je ook rekening mee houden.
Zelfs al eens voor 1€ op 50 moeten terug geven. Dat kan natuurlijk ook een manier geweest zijn om zelf aan kleingeld te geraken.
Jasmien
Wat een leuk idee! Misschien ga ik ook wel 1-eurostukken oppotten 🙂
ms
1€ gebruiken we om te wisselen, 2€ gaat de pot in.
?
Bertie
Hulde aan Luc, wees zuinig op die man. 😀
ms
Dat ben ik, maar hij weigert onder de stolp te gaan staan.
?
Bertie
Je kunt niet àlles hebben. ?
ms
?
Koen
Wij staken in het gulden-tijdperk al onze rijksdaalders (2,5 gulden) in een grote fles. Een volle fles was ongeveer 1000 gulden. Het duurde meestal anderhalf tot twee jaar voor de fles vol was. Het geld werd dan gewisseld en was bedoeld als extraatje voor de zomervakantie. Ergens half 1989 konden we de fles niet meer vinden. Gejat – maar geen spoor van inbraak. Dus een insluiper in onze boerderij (in Friesland). Deuren zaten zelden op slot. Waarschijnlijk een plus-zoon van onze lieve overbuurvrouw die eens in de maand een weekend bij hen logeerde. Wel aangifte gedaan maar er geen zaak van gemaakt. We stopten wel acuut met ‘sparen’.
ms
Wij vergaten in onze beginjaren hier de keukendeur af te sluiten. Tot er eens werd ingebroken wat verderop in de straat, in drie verschillende huizen. Iedereen was het er over eens dat het bekenden waren want ze waren via de veldweg die achter de huizen doorloopt langs achter binnengedrongen om tapijten te stelen. Inderdaad, tapijten.
Ondanks het feit dat wij geen tapijten hadden en dat de veldweg niet achter ons huis doorkomt sloten wij daarna de deur af.
elsje
Je boft mar met uwen Luc. Ik vermaak me altijd met zijn geweldige acties 🙂 een man die je doet lachen is meer waard dan duizenden 2 euro stukken
ms
On-be-taal-baar!