Zoek
Meestal ben ik erg gelukkig en content met het gezapige leven dat we nu hebben. Soms, ineens, van de ene dag op de andere vind ik het net of we helemaal geen doel meer hebben in het leven, of we maar wat aanmodderen.
En dan begint het piekeren en denken en overpeinzen om tot de slotsom te komen dat het doel dat we vroeger hadden toch in wezen niet veel meer was dan wat het nu is: overleven en er het beste van maken.
En dan gaan we een paar dagen op stap en verlang ik terug naar het heerlijke nietsdoen en word ik weer mijn eigenste gezapige zelf met een gezapige Luc aan mijn zijde.
Deze week wordt het wel erg druk: gisteren waren we op stap, woensdag gaan we weg en op donderdag en vrijdag zijn we ook al niet thuis.
Straks raken we nog echt oververmoeid …
Matroos Beek
Niets mis met jullie leven!
ms
Ik denk dat het gewenning is. We hadden altijd een stressig en druk leven en genoten eerst van de rust en de kalmte. En nu zijn we het denkelijk gewend.
Anna berg
Het leven is en hoeft niet veel speciaals.
ms
Eigenlijk niet. En eigenlijk leerde men ons als kind iets heel anders.
francky spruytte
Geen zorgen maken. Geniet er maar van.
ms
Ik maak me geen zorgen, ik zoek soms gewoon een uitdaging.
Bertie
Precies zoals ik het voel.
Daar moet ik tegen vechten, vind het een zinloos bestaan en denk beroerde dingen.
Gelukkig werkt het verstand dan nog. ☻
ms
Vroeger moest je je nadenken hoe je best alles op rolletjes liet lopen. Nu staan de rolletjes leeg en vraag je je af wat je er mee moet aanvangen.
Vlinder
In feite is het énige doel van het leven: je genen doorgeven. Zelfs dát heb ik niet gedaan. Wat wordt mijn doel dan straks??? 😉
elsje
De juiste balans gevonden als ik je blog zo lees. Tegen dat de verveling toeslaat even erop uit dan weer verlangen naar (t)huis en de rust.
Jasmien
Niet toegeven aan oververmoeidheid, blijven gaan.
Serieus: blijven genieten en op tijd rust nemen!
ms
Wel, ik wou dat ik meer kon genieten van het zalige nietsdoen. Maar dan precies steken die gedachten de kop op.
Het is/was me nu eenmaal zo ingeprent, zowel door mijn moeder als op school. Toen gold: