Dan zijn de heetste dagen weer eens voorbij en trek ik richting koerke. Daar heeft het onkruid er van geprofiteerd om zich demonstratief op te stellen tussen de kasseistenen. Want zie je, met die hoge zon is ons koerke echt wel een braadpan zonder veel kans op schaduw.

Luc had wel in alle vroegte een paar pogingen gedaan om het ergst opgeschoten groensel weg te halen, maar nu gaan ze daar buiten weten met wie ze te maken krijgen.

Telkens je buiten gaat schrikt een hele klad mussen op en nu pas vind ik het woord “klad” ook passen bij de familie mus.

Je vindt er wel een beetje van alles, daar tussen dat onkruid, zoals een stille vlinder die een beetje dood bleek te zijn.

Bewonderenswaardig vind ik dan de jaarlingen van vorig jaar die ook dit jaar staan te bloeien, al staan ze dan tussen de kasseitjes in plaats van in de respectievelijke hangpotten en bloembakken.

Was er nog iets? Ah ja, er staan zo een drie hoge(re) stengels die ik ook niet uittrok. Ik denk dat het zonnebloemen zijn met dank aan de vogels die met grote zwier zaden en peulen op de grond kiepen.

Eigenlijk denk ik: “eindelijk wat beweging” want zo zitten wachten omdat het buiten om te braden is, is ook niet echt mijn favoriete bezigheid.