De midweek Eifel was grijs, soms met mist die net niet miezerde en miezer die net geen mist meer was.

We trokken er op uit, zonder kap en jas open -miezer is geen regen – het fototoestel er onder, haalden ons hart op en vonden het een geslaagde wandeling.

Een ander koppel, onze leeftijd denk ik, kwam in de vooravond uit de Market Dome buiten toen wij naar binnen wilden om nat te worden in het zwembad.

Eigenlijk kwamen ze niet naar buiten, dat wilden ze wel, maar … zie je, op het laatste ogenblik, net voor de vrouw één voet buiten zette, stak ze haar hand uit, voelde, keek verschrikt naar haar man, mompelde iets over nat worden en trok zich terug als een slak in haar huisje.

Het zijn mijn zaken niet en eigenlijk kan het me niet schelen, maar soms, wel meer af en toe dan ik zou willen, vraag ik me af hoe andere mensen hun vakanties invullen: actiever als het over het bekijken van gebouwen en musea gaat? Minder actief als we het over wandelen hebben? Of zoals toeristen die ergens zijn en de eerste de beste horecazaak induiken?

Domme vragen eigenlijk, want wat is vakantie? Vrije tijd die je indeelt zoals je zelf wil en doet wat je zelf wil.

Waarom heb ik dan soms het gevoel dat we er niet alles hebben uitgehaald wat er in zat?