Dat is het wel. Als we met hele dagen thuis zijn dan zijn we dat … met hele dagen thuis en gebeurt er niets.

Maar als er ook maar iets op de planning staat …

De voorbije week was een perfect voorbeeld van wat ik bedoel:

• van maandagavond tot donderdagavond bij Zoneke thuis;
• op vrijdag om vijf uur opstaan voor de gebeurtenis waarvoor we ons inschreven om eens onder de mensen te komen maar die door ziekte van één van de deelnemers was verplaatst van december naar nu;
• op zaterdag de grote opruimactie van de dagen ervoor en het klaarzetten voor de boekenmarkt van zondag;
• op zondag de boekenmarkt;
• op maandag om vijf uur opstaan voor de gebeurtenis waarvoor we ons inschreven om eens onder de mensen te komen.

Op zich niet onoverkomelijk, een beetje druk dat wel, maar wat krijg je dan nog op de koop toe? De goeie raad om binnen te blijven omdat één of andere wilde furie persé -die de ene Ciara wil noemen en de andere Sabine- op bezoek wil komen en die dan maar beslist een nachtje over te blijven -maak er daar maar twee van- en iedereen je als halfgaar gaat bestempelen omdat je toch in je auto stapt, net of je de ellende gaat zoeken.

Vandaag sliepen we uit, we lagen er gisteren relatief vroeg in en rolden er vanmorgen relatief laat -voor ons dan toch- uit. Vandaag wordt een luie dag. Zo staat hij ingekleurd.

Na een lekker gekookt eitje bij het ontbijt, maken we er ons straks gemakkelijk van af met een portie ravioli en verder besteden we tijd aan wat lezen, wat lanterfanten, wat fietsen, wat lezen, nog meer lanterfanten en vooral nog wat fietsen … al dan niet in deze volgorde.

Ik zou afgeteld hebben naar deze dag, ware het niet dat ik niet aan aftellen doe, maar deze week blijft rustig, alleen de komende zondag vind ik nog een vervelende en maakt volgende maandag eigenlijk ook het aftellen waard.