Zoek
Er zijn wel een paar dingen gebeurd waar ik het kan over hebben, maar dat zijn zaagdingen. En ik wil het niet over zagen hebben.
Poeh!
Zodoende haal ik nog maar een artikel uit de gazet. Pubers gaan massaal van hun ouders verlangen dat ze geen foto’s van hen meer op FB gaan zetten1. Ik heb daar een dubbel gedacht bij.
Enerzijds heb ikzelf nooit duidelijke foto’s van mezelf, kinderen noch kleinkinderen publiek op internet gezet, op een paar verouderde na. Ik heb daar een aversie tegen. Ik beklaag me zelfs halvelings dat ik Amke en Ella, Amke en Ella noemde.
Persoonlijk zou ik het vragen, wat ik ook deed voor een paar onherkenbare foto’s op Instagram.
Anderzijds zijn ouders fier op hun kroost en maken zij de dienst uit tot de meerderjarigheid. Dat de meerderjarigheid in vrije val dreigt te gaan wijt ik dan ook aan een te grote toegevendheid aan veeleisende pubers. Soit! Dat is mijn gedacht.
Ooit wou mijn dochter dat ik alle kinderfoto’s van haar uit het huis zou verwijderen omdat ze haar vriendje mee zou brengen. Ik heb dat toen gedaan. Achteraf bekeken was dat de verkeerde beslissing. Haar kinderfoto’s gaan binnenkort wel verdwijnen maar dan wel omdat ik dat wil.
En dan bedenk ik dat ouders toch niet zo interessant zijn voor de jongeren, waarom zijn ze dan bevriend met de ouders van leeftijdgenoten? Precies daarom?
Eigenlijk ben ik blij op meerdere manieren: ik heb geen FB en ik ben te oud voor puberende kinderen en met mijn kleindochters praat ik.
Bertie
Haha, is dat nieuws?
Zodra ik aan de pc (ongeveer 2002) begon riepen onze kinderen al dat ze NIET, ABSOLUUT NIET!! met een foto in mijn berichten geplaatst wilden.
Vernoemen ook liever niet.
Van andere ouders hoorden we hetzelfde.
ms
Mijn kinderen hebben nooit gezegd dat ze dat niet wilden, maar ik heb sowieso hun namen nooit gebruikt. Nu zou ik de namen van de kleindochters ook niet meer vermelden, maar ja …
Er staat een schaduwfoto van Zoneke telkens ik het over Zoneke heb, maar dat werd aangevraagd en goedgekeurd.
Bertie
Een van de kinderen was zelfs zo fel als ik het beschreef.
Ik had het gevraagd omdat ik hoorde dat niet iedereen het op rijs stelde. Liever net dus.
ms
Tegen vertellen kwam er geen tegenkanting (ik vertel natuurlijk ook niet wie ze zijn of wat ze doen in het leven).
Foto’s heb ik zelf besloten dat ik ze niet wou plaatsen, behalve dan die paar ouwetjes en een schaduwfoto en daar was er geen probleem.
Anna berg
Als je niet alleen van jezelf foto’s online post, moet je rekening houden met de wens van anderen, vind ik. Ik heb al vaak de wenkbrauwen gefronst bij het zien van al die baby- en kinderfoto’s op fb en ig. Trop is te veel en omgekeerd.
ms
Dat vind ik dus ook. Niemand blijft baby of kind en waar is dan de grens?
Maar ik begrijp dus ook dat soort neuzen -spioneren is een té groot woord- niet van die pubers die vriendjes worden met ouders van klasgenoten. Of anders gezegd: ik zou als ouder op FB geen vriendjes worden met de vriendjes van mijn kinderen.
Rob Alberts
Ook hier te oud en helemaal geen kinderen.
Wel verbaas ik mij altijd over de foto’s en filmpjes van pubers en jong volwassenen op de sociale media.
Het lijkt vaker op asociale media.
Bejaarde groet,
ms
Wel, ik weet het niet. Ik heb geen FB. En ik ben ook niet zinnens er een te hebben.
Ik heb dat altijd een schending van de private levenssfeer gevonden. In welke mate je die wil beschermen moet een mens zelf uitmaken.
Maar ik had wel gewild dat mijn moeder trotser op me was geweest en niet altijd -volgens haar per ongeluk- scheve foto’s nam zodat ze wel mijn twee broers en zus er op had en ik er af viel.
Matroos Beek
Ik vind dat zo erg van jouw moeder. Onvoorstelbaar dat een moeder zoiets doet.
francky spruytte
Vroeger had ik een gesloten groep voor ouders van kinderen die lid waren van de karateclub. Daar plaatste ik dan artikels en foto’s van de training zodat ze een beetje zicht hadden op wat hun schat presteerde. Ik ben er mee gestopt daar sommige ouders wilden dat er MEER van hun kroost te zien moest zijn en niet van die andere kids.
Foto’s van mijn kinderen post ik slechts met hun toestemming. Eva volgt mijn blog en weet dus wat ik wel of niet toon. De rest doet ze maar op haar eigen facebookaccount.
ms
Wel, ooit was ik ook geschrokken toen ik zag dat de school zomaar foto’s van de kleinkinderen op hun blog zette.
En dat was ook een openbaar blog.
Mijn kind, schoon kind ging dus indertijd met de karate ook al op.
ms
Tja, achteraf gezien vind ik dat ook.
Maar vroeger dacht ik: “Het raakt me niet” maar dat deed het wel, in die mate dat het soms nog steekt.
Dan denk ik dat ze nu wel meer over hebben voor mensen die zoiets meedragen. Indertijd was dat nog niet zo.
Weet je, er zijn bloggers die gesprekken hebben met hun overleden moeder? Wel ik hoor de mijne nog altijd. Ze sneert nog even hard als vroeger.