Zoek
Coronatijd is rare tijd. Velen zitten met de handen in het haar omdat geplande activiteiten niet kunnen doorgaan.
Daar had men hier in het dorp wat op gevonden. De vijfde verjaardag van een en ander kon niet op de voorziene manier plaatsvinden.
Daarom kregen we allemaal een pamflet in de brievenbus met een ballon er met plakband op gekleefd en de vraag om die tijdens het voorbije weekend zichtbaar aan het huis te hangen.
We zouden wel zien wat we er zouden mee doen … en vergaten het tot zaterdagmiddag. Toen stapten we in de auto en zagen een tweetal ballonnen hangen. Niet echt veel respons, als je het mij vraagt. “We zien wel als we terug zijn” spraken we af.
Toen we terugkwamen? We vonden dat het voor ons niet hoeft. Toen we hier -lang geleden- kwamen wonen vertelde men ons dat de dorpelingen erg op zichzelf waren -wat ze waren- en dat ze hier niet erg opgezet zijn met nieuwelingen -wat ze inderdaad niet zijn- en bleven de contacten beperkt tot Buurboer -die in 2008 overleed- en heel af en toe een gesprekje over de haag met de overbuurvrouw.
Maar dat speelde geen rol, je kon het ook zien als de zoveelste -niet-effectieve- manier om te integreren. Dat deed ik niet.
Wat stoorde ons het meest? Mij dan toch? Als we de ballon zichtbaar ophingen kregen we een geschenkje. Eigenlijk stond er woordelijk: “een bijzondere attentie”. Men noemt me eigenaardig. Men zegt dat ik een rare ben. Maar ik had liever al die jaren gewoon een “goeiedag” gehad.
“Onze dorpen zullen vol ballonnen hangen” stond er ook nog bij. Dat deden ze dus niet … bij ons ook niet.
Hoe oud worden wij verondersteld te zijn?
Bertie
Hulde!
Mij zou de betutteling – zo voel ik het – irriteren.
ms
Precies. Maar ook het eigenaardig gevoel als zou het niet echt om de mensen gaan.
Als de hond mooi opzit krijgt hij een brokje? En moet hij nog kwispelen ook?
Bertie
Bij gebrek aan een staart? 😀
Ik denk terug aan mijn moeder, zij vond dat mensen die dit soort dingen verzonnen een speciaal karakter hadden. Ze zaten in besturen waarvoor geen opleiding nodig was, oudercommissies, vrouwenverenigingen, jeugdfeesten, sinterklaasgedoe. ‘Kijk mij eens!’
ms
Zou een paardenstaart niet kunnen meetellen?
Je moeder kon er dus beter de vinger op leggen. Bij mij blijft het gewoon bij een onbestemd gevoel. Maar je kan je inderdaad soms afvragen of ze hun (t)huis ontvluchten.
elsje
Een verwoede poging om het zgn dorpsgevoel te doen opleven. Bij voorbaat in de kiem gesmoord. Crisis of geen crisis wat er niet is zal er ook nooit komen. Snap helemaal waarom jullie daar niet aan mee doen.
ms
Daar heb je dat gevoel waar ik het over had, de indruk dat ze willen bewijzen dat ze nut hebben.
Mogelijk hebben ze dat wel, maar daar wil ik niet over oordelen. Dit lijkt me eerder op stroop om vliegen te lokken.
Anna berg
Een vreemd initiatief.
ms
Dat vond ik eigenlijk ook. Het lijkt een beetje alsof ze veronderstellen dat we hen zouden missen.
Maar misschien doen ze wel gewoon hun best om de mensen wat op te beuren.
Matroos Beek
Dat noem ik ‘verkleutering’ en daar hou ik ook helemaal niet van.
ms
Als je braaf bent, krijg je’n snoepje. Ik was al niet voor omkoperij in een tijd dat dat voor mij nog zou gegolden hebben.
francky
Daar doen wij ook niet aan mee. Wij wonen al ruim 30 jaar in ons huis en hebben goede contacten met de naaste buren in de straat. De wijk achter ons huis kennen we niet en zoeken het niet op ook. Vroeger waren er ook initiatieven zoals wijkfeesten maar gelukkig konden we daar aan ontsnappen.
ms
Waar we vroeger woonden hadden we dat probleem helemaal niet.
Hier zijn er enkel enkelen die hun hand opsteken bij het passeren.