Zoek
Lucs telefoon belde dinsdag en zoals naar goede gewoonte lag het ding gewoon bij zijn laptop maar hijzelf dus niet.
Met het oog op mogelijk nieuws over zijn tante nam ik op.
“Maria?” zei een vragende stem. “Ja” zei ik en vreesde dat het inderdaad over de tante zou gaan.
Maar de stem haperde even en sprak niet onmiddellijk verder.
“Bij wie ben ik?” vroeg de ze uiteindelijk. Daar antwoord ik -naar oude gewoonte- niet op met een antwoord maar met de wedervraag: “Bij wie moet U zijn?”
“Bij Nadia” zei ze en herhaalde nogal nadrukkelijk en bruut “Na-dí-à“.
“U bent verkeerd verbonden” zei ik nuffig, maar ik voelde me eerder sullig.
Rob Alberts
Tja, een mens kan zich vergissen.
Vredelievende groet,
ms
Juist. Inderdaad.
En als ze zich vergissen is het toegelaten dat ze gaan snauwen tegen een slechthorende? Terwijl zij de fout maakten?
Bertie
Te ongeduldig voor fatsoen.
ms
Ik ondervond het al meer.
Zij vergissen zich maar zijn geërgerd omdat zij niet de gewenste persoon aan de lijn krijgen en werken dat uit tegen diegene die ze wél aan de lijn hebben.
francky
Vergissen is menselijk. Soms krijg ik franse oproepen maar die laat ik nooit uitspreken. Geen idee wat ze je proberen aan te smeren.
ms
Verkoopoproepen laat ik nooit uitspreken, dan leg ik gewoon af.
Maar tegen iemand die zich vergist wil ik wel zeggen dat ze verkeerd verbonden zijn, maar ik vraag me af of ik in het vervolg niet beter éérst zou snauwen.
elsje
Ha ha leuk! In een heel ver verleden, het verleden dat de telefoons nog aan de muur vastzaten en draaischijven hadden was de opmerking van mijn vader steevast bij een dergelijk gesprek: nee U heeft verkeerd gedraaid.
ms
Nu is het “getoetst”.
Zelfs in de gebarentaal van jongeren is het nu anders1. Als ik dat zo bekijk, zou ik eerder denken dat men voelt of men geen koorts heeft.
1 Het Nieuwsblad