Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Rouwen in coronatijden

Het eerste concept dateert van vóór de epidemie, het verdriet, waarover sprake, ook.

Het valt ook niet onder de logs die ik bedoelde bij de geschoven postjes. Waarom het niet werd gepost? Het was niet mijn verdriet, of toch wel. Het overkwam ons niet, of toch wel.

Het besef dat je iemand die verdrietig is niet kan helpen, omdat ze elke poging afblokken …

verdriet is
hoe kwetsbaar een mens is
als niemand het ziet
een mens is alleen met al zijn verdriet

[© ms – 1 maart 2020]

Maar op een vrijdag tijdens de lockdown kregen we het telefoontje dat ons vertelde dat mijn nonkel het niet meer zag zitten en euthanasie overwoog om de dinsdag daarop te vernemen dat die euthanasie die morgen was uitgevoerd. De dienst kon doorgaan in aanwezigheid van 15 personen, dat was één persoon per betrokken gezin.

Ik ging niet. Ik die al onzeker geworden ben om auto te rijden door dat slechte horen en dan aan de andere kant van Brussel, op mijn eentje en dat op het ogenblik dat de epidemie op zijn hevigste huishield …

De beslissing was de mijne en als ik er nu op terugkijk heb ik een vaag gevoel van een slecht geweten, een soort schuldgevoel tegenover mijn tante … al weet ik, dank zij mijn redelijker redenerende ik, dat dat helemaal niet nodig is.

Vorige vrijdag kwam het telefoontje dat Lucs tante was gevallen en in haar val de staande klok over zich heen had getrokken. Ze was in een coma beland en ontwaakte niet. Op zondag kwam de sms dat men binnen enkele dagen de beademing zou stopzetten.

Gisteren kwam het telefoontje …

Hoeveel mensen er niet in de kerk zullen kunnen is niet te voorspellen, het gaat namelijk om twee grote families. En wat de koffietafel achteraf betreft, als er iemand afzegt kan Luc gaan – tegen de Nederlandse grens.

Wat denk je? Wat zou jij doen?

Previous

Schoon weer tijdens lockdown, wel jà …

Next

Na die “ja”

13 Comments

  1. Het is triest, maar het is niet anders… het rouwen moet nu op afstand. Ook al ga je naar het afscheid, dan sta je ver uit elkaar en is er niet echt persoonlijk contact. Dat is toch ook heel triest en hard… dat hoorde ik van mijn collega die haar vader verloor midden de coronacrisis. Ze kon haar eigen zoon niet troosten die stond te snikken van verdriet. Dat is hard.
    Mijn innige deelneming.

    • ms

      Er komt veel reken- en denkwerk bij te pas. Zo leek het bij mijn nonkel of er op gerekend werd dat ik kwam, terwijl het bij Lucs tante net anders lijkt. Zomaar iedereen zijn zin laten doen kan ook niet als je met je kleine locaties zit.

      Het lijkt allemaal zo hardvochtig dat je je daar ook nog moet mee bezig houden bij een verlies.

  2. Ik ga sowieso al niet graag naar begrafenissen. Ik zou het geen ramp vinden als ik er niet bij zou zijn.
    De naaste familie gaat voor.

    • ms

      Ik ga ook niet graag naar begrafenissen. Wie wél? Als ik ga is het voor de nabestaanden.

      Maar als er beperkt moet worden, dan ga ik sowieso niet. Ik wil niet de plaats innemen van iemand die er meer recht op heeft of meent er meer recht op te hebben.

  3. Beroerd.
    Je hoeft natuurlijk geen schuldgevoel te hebben maar je voelt het toch een beetje.
    Bij vrienden zag ik ook zoiets. De planning voor genodigden lijkt berekenend, het gedoe van ‘wie wel – wie niet’.
    Hoe moesten ze het anders doen?

  4. elsje

    Gecondoleerd met het verlies van tante. Het lijken in deze tijd harde overwegingen die men moet maken. Ga ik wel ga ik niet. Ieder neemt afscheid op zijn of haar manier. Afwegingen die de familie moet maken wie wel en niet uit te nodigen.
    De lievelingstante van Chris overleed sjuust voor de maatregelen werden ingevoerd.
    We hebben samen met familie en vrienden afscheid van haar kunnen nemen.
    Mijn mening: ga.
    Al is het maar om Luc te steunen op een zo verdrietig moment.
    Sterkte met het nemen van je beslissing

    • ms

      Zo zit het niet. De vraag is niet of ik ga. Dat is zelfs niet aan de orde.

      De vraag is of er wel of niet plaats is voor Luc.

  5. Lastige momenten. Lastige beslissingen. Moeilijk om daarin raad te geven.,

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén